8 شهر در حال بازسازی فضاهای شهری خود هستند:

در میان از بین رفتن عظیم و جهانی طبیعت ، شهرهای سراسر جهان در حال یافتن راه هایی برای محافظت و گسترش فضاهای باز و "بازسازی" جوامع خود هستند.

بین سالهای 2001 و 2017 ، ایالات متحده به تنهایی 24 میلیون جریب مساحت طبیعی را از دست داده است - یا معادل XNUMX پارک ملی گراند کانیون - که عمدتا به دلیل گسترش مسکن ، کشاورزی ، توسعه انرژی و سایر عوامل انسانی است ، گزارش 2019 رویترز. هر روز، 6,000 هکتار فضای باز - پارک ها ، جنگل ها ، مزارع ، چمنزارها ، دام ها ، رودخانه ها و رودخانه ها - برای مصارف دیگر تبدیل می شوند.

Rewilding یک منطقه را به حالت اولیه و بدون کشت خود باز می گرداند و از عمل چندین ساله کنترل و مدیریت طبیعت برای نیاز انسان دور می شود. این شامل هر دو مورد قدیمی و جدید است ، که به وحشی اجازه می دهد یک منطقه را بازیابی کند و / یا عناصر جدیدی از طراحی معماری یا چشم انداز را در خود جای دهد ، مانند سبز شدن در نمای ساختمان.

عمل جوشکاری مجدد اغلب در مناطق وحشی انجام می شود. بسیاری از پروژه ها با هدف بازگرداندن تنوع زیستی در یک اکوسیستم ، غالباً با بازآفرینی گونه های جانوری که در زنجیره غذایی زیاد قرار دارند ، باعث نوعی ثبات در گونه های پایین تر می شود. یکی از معروف ترین موارد بازسازی مجدد آن است معرفی مجدد گرگها به پارک ملی یلوستون در 1995.

شهرها نیز بازسازی را آغاز کرده اند. اما ، اگرچه این فضاها زمانی به اندازه یلوستون وحشی بودند ، اما معرفی شکارچیان راس به شهر نیویورک یا توکیو ممکن است بهترین روش برای موفقیت نباشد. در عوض ، بازسازی در مناطق شهری می تواند شامل معرفی مجدد گونه های گیاهی بومی ، ایجاد پارک در زمین های خالی ، استفاده از طرح های بیوفیلک بیشتر هنگام ساختن سازه های جدید ، یا اجازه دادن به طبیعت برای بازپس گیری فضا باشد. یکی از مهمترین اهداف در زمینه سیم کشی مجدد در مناطق شهری ، تأثیر مثبت اثبات شده طبیعت بر سلامت انسان است - به ویژه برای ساکنان شهرهایی که دسترسی کمتری به فضاهای بیرونی دارند.

در اینجا چند شهر وجود دارد که وظیفه بازسازی را بر عهده گرفته اند.

در تلاش برای افزایش کیفیت زندگی و بازیابی پوشش گیاهی بومی در شهرستان ، باغ های خلیج سنگاپور را از "باغ شهر" به "شهر در یک باغ" 18 "درختان فوق العاده"در سراسر چشم انداز در امتداد خلیج مارینا پراکنده شده اند ، بعضی از آنها 160 فوت است. این درختان در حالی که موجودات زنده نیستند ، بیش از 158,000 گیاه خانه هستند و با ایجاد سایه ، فیلتر آب باران و جذب گرما عملکرد درختان منظم را تقلید می کنند.

ساخته شده در زمین صنعتی سابق ، پارک بیشان-آنگ مو کیو همچنین با استفاده از عناصر طراحی شهری حساس به آب و کاهش اثر جزیره گرمایی شهری در شهر ، نمونه ای از سنگفرش مجدد در سنگاپور است. این پارک در اطراف رودخانه بیشان ساخته شده است ، که اکنون به عنوان یک سیستم جریان طبیعی آزادانه جریان دارد و از موانع ساخته شده توسط بشر جلوگیری نمی کند. طی دو سال اول پس از اجرای این اقدامات بازسازی در پارک ، تنوع زیستی 30٪ افزایش یافت ، حتی اگر حیوانات وحشی معرفی نشده باشد. علاوه بر این ، بازدیدکنندگان از شهرهای اطراف بیشان یوشین و آنگ مو کیو یک استراحت طبیعی از زندگی در شهر فراهم می کنند.

فراتر از پارک ها ، سنگاپور بیش از 90 مایل از راه های طبیعت را حفظ می کند: راهروهای سایه بان که فضاهای سبز را به هم متصل می کنند ، حرکت حیوانات و پروانه ها را از یک منطقه طبیعی به منطقه دیگر در سراسر شهر تسهیل می کند. این مسیرها از لایه های اکوسیستم با بوته ، زیر طبقه ، سایبان و لایه های ظهور تقلید می کنند و زیستگاه گونه های مختلف را در ارتفاعات مختلف فراهم می کنند.

سنگاپور نیز توسعه داده است شاخص تنوع زیستی شهر برای بررسی و پیگیری پیشرفت پروژه های تنوع زیستی و حفاظت از محیط زیست. بخشی از این تلاش های دوباره سازی ، سنگاپور اکنون سبزترین شهر آسیا محسوب می شود.

با تعداد ویترین های فروشگاه های خالی در خیابان های بزرگ انگلستان در بالاترین سطح در شش سال گذشته ، موسسه حیات وحش ناتینگهام شایر چشم انداز جدیدی را برای مرکز خرید خالی برودمارش در شهر پیشنهاد کرده است: واحه شهری تالاب ها ، جنگل ها و گل های وحشی.

این پیشنهاد در ماه دسامبر به شورای شهر ارسال شد و طرفداران آن امیدوارند كه این گونه گونه های بومی را بازگرداند و شهر را به جنگل شروود نزدیك وصل كند. Wildlife Trust از COVID-19 به عنوان دستیابی به موفقیت در دیدگاه مردم نسبت به حیات وحش و طبیعت یاد می کند ، زیرا بسیاری از مردم برای تسکین در همه گیر همه جا به مناطق طبیعی می روند.

جایگزینی این 6 هکتار توسعه - که به طور گسترده ای از نظر جامعه چشم پوشی محسوب می شود - می تواند الگویی برای چگونگی بازسازی چنین فضاهایی در آینده ایجاد کند ، شاید طبیعت را دوباره در زمین های موجود به جای بتن و آسفالت بازگرداند.

از آنجا که تغییرات آب و هوایی نویدبخش حوادث طبیعی مکرر است ، بسیاری از شهرها به مشکل افزایش سیلاب رسیدگی می کنند. شهر Haerbin ، چین - مرکز شمالی ترین استان چین ، که از ژوئن تا آگوست 60-70 درصد از بارش سالانه خود را مشاهده می کند - رویکردی خلاقانه در پیش گرفته است: پرورش یک تالاب در وسط شهر.

در سال 2009 ، معماران منظر برای حفاظت از یک تالاب 34 هکتاری موجود در مرکز شهر که با توسعه از منابع آب آن جدا شده بود ، برنامه ریزی کردند تا پیشنهاد دهند که این مکان به یک پارک آب باران شهری تبدیل شود: تالاب شهری ملی Qunli .

این پارک خدمات بی نظیر اکوسیستم را ارائه می دهد: جمع آوری و فیلتر آب طوفان در سفره آبخوان ، بازیابی یک زیستگاه بومی حیاتی برای اکوسیستم اطراف و تأمین مکانی برای تفریح ​​در شهر با شبکه ای از مسیرهای برجسته و برج های دید برای بازدید کنندگان.

یک سوم از جمعیت زنبورهای عسل در ایرلند در معرض خطر انقراض قرار دارند ، بنابراین این کشور شروع به بازنشستگی ماشین های چمن زنی خود کرده و اجازه می دهد تا علف ها رشد کنند.

ایرلند توسعه داد طرح گرده افشان تمام ایرلند که بین سال های 2015 و 2020 اجرا می شود ، با یک نسخه به روز شده که برنامه مداوم برای 2021-2025 را تشریح می کند. دوبلین نیز 2015-2020 ایجاد کرد برنامه اقدام به تنوع زیستی، با هدف کاهش چمن زنی و استفاده از علف کش ها در پارک ها ، کنار جاده ها و سایر فضاهای سبز. با اجازه دادن به گیاهان بومی به جای نگهداری از چمنهای منقطع ، پر از مواد شیمیایی ، جمعیت حشرات بومی ، پرندگان و زنبورهای عسل رشد می کنند. به لطف این ابتکار عمل به ریاست شورای شهر دوبلین ، 80٪ از فضای سبز شهر اکنون "مناسب گرده افشانی" است.

استرالیا به جنبش شهرهای بیوفیلی: یک روش طراحی متفاوت که طبیعت و شهرنشینان را به هم نزدیک می کند ، از گونه های بومی استقبال می کند و حتی متراکم ترین شهرها را "دارای طبیعت" تر می کند.

معمار دولتی نهنگ های نیو ساوت با ایجاد زیرساخت های سبز بیشتر در چارچوب "مکان های سبزتر" که سال گذشته منتشر شد ، مزایای آوردن طبیعت به شهرها - برای سلامتی انسان ، بهبود ارزش های دارایی و مقاومت در برابر اثرات تغییر اقلیم را بیان می کند. بیوفیلی یک پارک مرکزی در چیپندیل - حومه سیدنی - به دلیل باغ های معلق عمودی خود ، که شامل 35,200 گیاه از 383 گونه مختلف بیش از 1,120 متر مربع از سطح ساختمان است ، مشهور است. این بلوک آپارتمانی همچنین از سیستم آبیاری قطره ای برای گیاهان ، گیاه سه بعدی برای تأمین انرژی و کانکس استفاده می کند که در ساعات مختلف روز نور خورشید را به پارک مجاور هدایت می کند.

درست در پایین ساحل ، ملبورن اقدام مشابهی را با برنامه اقدام استراتژیک شهر سبز ما انجام داده است ، که به طور خلاصه می گوید چگونه می توان طبیعت را از طریق دیوارهای سبز و سقف ها به شهر بازگرداند. انتظار می رود ساخت سال آینده ساختمان پیشنهادی "Green Spine" در Southbank شهر ، که به بلندترین ساختمان کشور تبدیل خواهد شد ، و بلندترین باغ عمودی جهان.

به عنوان بخشی از اشتود واگن ویلدنیس (پروژه "شهرهایی که به بیابان می روند" یا "شهرها جرات بیابان دارند") ، هانوفر ، فرانکفورت و دسائو ، آلمان توافق کرده اند که توطئه هایی را در شهرها - مانند مکان های ساختمان های قبلی ، پارک ها ، زمین های خالی و غیره - کنار بگذارند جایی که طبیعت مجاز به تسخیر آن خواهد بود. این پروژه عمدتا آزمایشی است. رویکرد عملی برای این فضاهای سبز به این معنی است که حداقل مداخله توسط شهرهای شرکت کننده رخ می دهد و به بیابان اجازه داده می شود بدون هیچ مانعی فضاها را بازیابی کند.

باغ های گل های وحشی و طبیعت رام نشده ، زیستگاه های جدیدی را برای گونه های گیاهی و جانوری ایجاد می کند و بنابراین تنوع زیستی کلی این شهرها را افزایش می دهد. از زمان شروع پروژه در سال 2016 ، آژانس فدرال حفاظت از طبیعت و وزارت فدرال محیط زیست قبلاً میزان تحمل بیشتر به خشکی در این مناطق و افزایش تعداد پروانه ها ، زنبورها ، پرندگان ، پروانه ها و جوجه تیغی را گزارش کرده اند.

در کنار کمک به جمعیت بومی ، هدف اصلی دیگر این طرح فراهم آوردن فرصت های بیشتر برای تفریح ​​و بهبود کیفیت زندگی شهروندان مجاور با قرار گرفتن بیشتر در معرض طبیعت است.

در نگاه اول ، جنگل های بتونی شهر نیویورک دقیقاً مهمان نواز برای بیابان نیست. با این حال ، این شهر به مثالی تبدیل شده است که چگونه می توان توسعه بلااستفاده - هرچقدر باریک یا بعید باشد - به واحه ای طبیعی تبدیل شود. در محل راه آهن مرتفع قبلی ، خط بالا باغ ها با پیاده روی 1.5 مایلی از چلسی در امتداد رودخانه هادسون به یکی از جاذبه های اصلی منهتن تبدیل شده اند.

باغبانان High Line برای تسهیل فرآیندهای طبیعی رخ داده در این چشم انداز کار می کنند و به گیاهان اجازه می دهند مانند آنچه در طبیعت انجام می دهند رقابت کنند ، گسترش یابند و رشد کنند. در یک محیط پرجمعیت و توسعه یافته مانند نیویورک ، High Line زیستگاهی ارزشمند برای پروانه ها ، پرندگان و حشرات بومی - و البته صدها گونه گیاهی سطح آن فراهم می کند.

هنگامی که بارسلونی ها پس از شش هفته قفل ناشی از ویروس کرونا در آوریل گذشته از خانه های خود بیرون آمدند ، متوجه شدند که این شهر با رشد رو به رشد است. با پارک های بسته ، طبیعت شروع به بازیابی فضاها کرده بود، و ، پس از هفته ها در داخل منزل ، شهروندان بارسلونا مشتاق تجربه طبیعت بیشتر در این شهر بودند.

در ماه مه و ژوئن سال 2020 ، طرح نظارت بر پروانه های شهری افزایش قابل توجهی در تنوع زیستی یافت: 28٪ گونه بیشتر در هر پارک به طور کلی ، 74٪ پروانه بیشتر ، و انفجار رشد گیاه در طول باران های بهاری که حشرات بیشتری را برای تغذیه پرندگان تأمین می کند.

با الهام از این تغییرات - که در سالهای گذشته در تلاش برای بازسازی مجدد مشکل داشت - اکنون این شهر در تلاش است تا 49,000 متر مربع خیابان "سبز" و 783,300،200 فضای سبز سبز ایجاد کند. بعلاوه ، هتل های کندوی عسل و حشرات و همچنین XNUMX برج لانه آشیانه پرندگان و خفاش ها برای تشویق تنوع زیستی بیشتر در شهر پراکنده شده اند.