Miasto nadające się do spacerów:

Czas czytania: 3 minuty

Amerykańska pisarka Rebecca Solnit opisała miasto jako język, a chodzenie jako akt mówienia w tym języku. Chodzenie zapewnia zarówno fizyczną, jak i psychiczną wolność, ale dziś w wielu społeczeństwach ludzie zapomnieli o sztuce chodzenia i są zmuszeni wyjść z konieczności lub zdecydować się na transport zmotoryzowany.

Wynik wykazał szkodliwe skutki zarówno dla naszego zdrowia, jak i dla środowiska. Dowodzą tego dane Światowej Organizacji Zdrowia 9 na 10 osób oddycha zanieczyszczonym powietrzem, które przekracza wytyczne WHO, co prowadzi do 4.2 mln przedwczesnych zgonów każdego roku. Ponadto dwa miliony ludzi umiera rocznie z powodu braku aktywności fizycznej.

Jim Walker, założyciel Walk21 Foundation, która współpracuje z miastami, aby ułatwić im poruszanie się, powiedział, że miasta muszą mieć wizję, która obejmuje zobowiązanie do zatrzymania ludzi już chodzących, ochrony ich przed zranieniem i umożliwienia innym chodzenia poprzez poprawę dostępność i komfort.

„Jedynym prawdziwym warunkiem wstępnym dla każdego miasta, po którym można spacerować, jest docenienie długich lat chodzenia między radością z pierwszych kroków a bólem, że nie mogę już być w stanie, gdy wkrada się wiek” - powiedział Walker.

„Utrzymuj ludzi na nogach, nie pozwól im się zranić i daj im miło czas, a będziesz mieć nie tylko miasto, po którym można spacerować, ale także miasto, które spaceruje”.

Każdego roku miasto jest gospodarzem Konferencja Walk21, który ma na celu postęp w międzynarodowej agendzie chodzenia. W tym roku konferencja odbędzie się w Seulu w Republice Korei i będzie poświęcona wpływowi chodzenia na priorytety narodowe i miejskie oraz na miasto przyszłości, po którym można chodzić.

Seul po raz pierwszy przyciągnął światową uwagę swoim podejściem do eko-miasta w 2005 roku, kiedy zdecydował się usunąć autostradę i przywrócić strumień Cheonggyechon, który natychmiast przekształcił wstęgę szarego zanieczyszczenia w 50-metrowy niebieski korytarz. Decyzja ta doprowadziła do 15% wzrostu liczby przejazdów autobusami w latach 2003-2008. Podobnie w 2017 roku miasto przekształciło opuszczony betonowo-stalowy wiadukt nad głównym dworcem kolejowym w Seulu w podwyższone arboretum. Ma nadzieję, że do 2030 r. Podróże samochodem i czas dojazdów do pracy zostaną skrócone o jedną trzecią, tereny zielone wzrosną o 30%, a zrównoważone środki transportu staną się pierwszym wyborem w przypadku 80% podróży.

„Te sygnaturowe inicjatywy Seulu pozwoliły nam wyobrazić sobie coraz śmielsze pomysły” - powiedział Walker.

Niektóre z atrybutów miasta, po którym można spacerować, obejmują decyzje dotyczące transportu, które dają pierwszeństwo pieszym; planowanie miejskie skoncentrowane na ludziach; mieszkania połączone z transportem publicznym; i minimalne ryzyko dla pieszych w ruchu drogowym.

Aby je wdrożyć, powiedział Walker, społeczności muszą być częścią rozwiązania, a przywództwo polityczne - od departamentów transportu po ministerstwa gospodarki - musi uznać korzyści płynące z chodzenia dla dobra człowieka, włączenia społecznego, równości, jakości powietrza i witalność gospodarcza.

„Inwestowanie w transport niezmotoryzowany - taki jak chodzenie pieszo i jazda na rowerze - pomaga poprawić jakość powietrza i bezpieczeństwo na drogach” - mówi Rob de Jong, dyrektor ds. Zrównoważonej mobilności w UNEP. Priorytetyzacja aktywnej mobilności nie tylko przyczynia się do zdrowia ludzi, ale może również powodować mniej zanieczyszczeń, miasta bardziej przyjazne do życia i odporne w przyszłości.

„Władze krajowe i miejskie mają do odegrania znaczącą rolę w opracowywaniu skalowalnych rozwiązań problemu zanieczyszczenia powietrza” - mówi Soraya Smaoun, koordynator ds. Jakości powietrza w UNEP. W szczególności „w podnoszeniu świadomości na temat jego wpływu na zdrowie i promowaniu zmian zachowań z dodatkowymi korzyściami związanymi z czystym powietrzem”.

Rządy muszą również podkreślić znaczenie chodzenia pieszo dla obywateli, powiedział Thiago Herick de Sa, urzędnik techniczny w dziale zdrowia miejskiego i transportu w WHO. „W wielu zachodnich społeczeństwach ludzie stracili zdolność chodzenia w podobny sposób, w jaki tracili umiejętność gotowania” - dodał.

Z drugiej strony w krajach rozwijających się istnieje inne wyzwanie. Na przykład w Akrze tysiące ludzi chodzą codziennie, ale 95 procent dróg nie ma odpowiedniej infrastruktury dla pieszych, co oznacza, że ​​poruszają się w niebezpiecznych warunkach.

„Chociaż powinniśmy utrzymywać poziomy chodzenia w wielu miejscach, muszą one znajdować się w bezpiecznym i czystym środowisku” - powiedział Herick de Sa.

Narzędzie WHO do oceny ekonomicznej zdrowia (HEAT) na spacery i jazdę na rowerze to narzędzie internetowe dla rządów służące do szacowania wartości zmniejszonej śmiertelności wynikającej z regularnych spacerów lub jazdy na rowerze.

Zdjęcie bohatera © Zoran Zeremski via Adobe Stock; Zachód słońca w skyparku © SiHo za pośrednictwem Adobe Stock; i strumień Cheonggyechon © InHabitat przez Flickr