Addis Abeba w Etiopii obchodzi pierwszy międzynarodowy dzień czystego powietrza dla błękitnego nieba:

To zdjęcie historia został wniesiony przez Komisję ds. Ochrony Środowiska i Rozwoju Zielonego w Addis Abebie w ramach obchodów inauguracyjnego Międzynarodowego Dnia Czystego Powietrza dla błękitnego nieba.

Addis Abeba, największe miasto Etiopii, zamieszkuje 3.4 miliona ludzi. Rośnie liczba ludności, dochody gospodarstw domowych i gospodarka miasta, a wraz z nim zanieczyszczenie powietrza.

Średnie roczne stężenie drobnego pyłu zawieszonego (PM2.5) w Addis Abebie jest trzykrotnie wyższe niż wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia (WHO). Stwarza to poważne obawy zdrowotne mieszkańców.

Konstytucja Etiopii daje każdemu obywatelowi prawo dostępu do zdrowego środowiska, co oznacza, że ​​rząd ma konstytucyjny obowiązek opracowywania środków zapobiegających zanieczyszczeniom.

Aby zapewnić czystsze i zdrowsze środowisko dla wszystkich obywateli, Komisja Ochrony Środowiska i Rozwoju Zielonego w Addis Abebie opracowuje plan zarządzania jakością powietrza, aby do 2025 r. Dostosować jakość powietrza do norm krajowych i miejskich.

To ważna praca. Badanie Global Burden of Disease Study z 2017 r. Wykazało, że zanieczyszczenie powietrza jest drugim co do wielkości czynnikiem ryzyka śmierci i niepełnosprawności w Etiopii. Szacuje się, że 21% zgonów nieumyślnych było spowodowanych narażeniem na złą jakość powietrza, co odpowiada 2,700 zgonów rocznie w mieście. Szacuje się, że bez interwencji mającej na celu kontrolę zanieczyszczenia powietrza liczba ta wzrośnie do 6,200 i będzie przyczyną 32% zgonów do 2025 roku.

Głównymi źródłami zanieczyszczenia powietrza w Addis Abebie są transport, przemysł, zakłady gospodarowania odpadami i dym z domowej kuchni. Miasto nie posiada inwentaryzacji zanieczyszczenia powietrza, ale inwentaryzacja gazów cieplarnianych z 2016 r. Wykazała, że ​​sektor transportu był odpowiedzialny za 68% bezpośrednich emisji gazów cieplarnianych w mieście.

Miasto stoi w obliczu wyzwań w przyszłości ze względu na brak danych miejskich na temat jakości powietrza i brak kompresyjnego planu wdrożenia planu zarządzania jakością powietrza w całym mieście. Pierwszym głównym zadaniem jest zintegrowanie istniejących urządzeń do monitorowania jakości powietrza i nowych monitorów w różnych miejscach w mieście.