De beloopbare stad:

Leestijd: 3 minuten

De Amerikaanse schrijver Rebecca Solnit beschreef de stad als een taal en wandelen als het spreken van die taal. Lopen verwoordt zowel fysieke als mentale vrijheid, maar tegenwoordig zijn mensen in veel samenlevingen de kunst van het lopen vergeten en worden ze gedwongen om uit noodzaak te lopen of in plaats daarvan te kiezen voor gemotoriseerd vervoer.

Het resultaat heeft schadelijke effecten aangetoond op zowel onze gezondheid als het milieu. Dat blijkt uit gegevens van de Wereldgezondheidsorganisatie 9 op de 10 mensen ademen vervuilde lucht in die de WHO-richtlijnen overtreft, wat leidt tot 4.2 miljoen vroegtijdige sterfgevallen per jaar. Bovendien sterven jaarlijks twee miljoen mensen door lichamelijke inactiviteit.

Jim Walker, oprichter van de Walk21 Foundation, die samenwerkt met steden om ze beter beloopbaar te maken, zei dat steden een visie moeten hebben die een verbintenis omvat om de mensen die al lopen te behouden, hen te beschermen tegen pijn en anderen in staat te stellen te lopen door te verbeteren toegankelijkheid en comfort.

"De enige echte voorwaarde voor elke bewandelbare stad is om jarenlang te kunnen wandelen tussen de vreugde van je eerste stappen en de pijn van het niet langer kunnen naarmate de leeftijd binnensluipt," zei Walker.

"Houd mensen op de been, laat ze niet gekwetst raken en geef ze een leuke tijd en je zult niet alleen een bewandelbare stad hebben, maar ook een stad die rondloopt."

Elk jaar herbergt een stad de Walk21-conferentie, die tot doel heeft de internationale agenda op het gebied van wandelen vooruit te helpen. Dit jaar wordt de conferentie gehouden in Seoul, de Republiek Korea, en zal kijken naar de impact van wandelen op nationale en stedelijke prioriteiten, en de Walkable City van de toekomst.

Seoul kreeg voor het eerst wereldwijde aandacht vanwege zijn ecostadbenadering in 2005, toen het besloot een snelweg te verwijderen en de Cheonggyechon-stroom te herstellen, die onmiddellijk een lint van grijze vervuiling veranderde in een toegankelijke blauwe corridor van 50 meter. Het besluit leidde tot een toename van het aantal bussen tussen 15 en 2003 met 2008%. Evenzo transformeerde de stad in 2017 een verlaten betonnen en stalen viaduct boven het centraal station van Seoul in een verhoogd arboretum. Tegen 2030 hoopt het dat autoritten en reistijd voor woon-werkverkeer met een derde zullen worden verminderd, dat de groene ruimte met 30% zal toenemen en dat duurzame vervoerswijzen de eerste keuze zullen zijn voor 80% van de verplaatsingen.

"Deze kenmerkende initiatieven van Seoul hebben ons toestemming gegeven om steeds meer gedurfde ideeën te bedenken", aldus Walker.

Enkele van de kenmerken van een bewandelbare stad zijn onder meer vervoersbeslissingen die voorrang geven aan voetgangers; stadsplanning waarbij de mens centraal staat; woningen die zijn aangesloten op het openbaar vervoer; en een minimaal risico voor wandelaars door het wegverkeer.

Om deze te kunnen implementeren, zei Walker, moeten gemeenschappen deel uitmaken van de oplossing en politiek leiderschap - van transportafdelingen tot ministeries van economie - moeten de voordelen erkennen van lopen voor het menselijk welzijn, sociale inclusie, gelijkheid, luchtkwaliteit en economische vitaliteit.

“Investeren in niet-gemotoriseerd vervoer - zoals lopen en fietsen - draagt ​​bij aan een betere luchtkwaliteit en verkeersveiligheid”, zegt Rob de Jong, hoofd Duurzame Mobiliteit bij UNEP. Prioriteit geven aan actieve mobiliteit draagt ​​niet alleen bij tot de volksgezondheid, maar kan ook leiden tot minder vervuilde, leefbare en veerkrachtige steden te verwijzen in de toekomst.

"Nationale en gemeentelijke overheden spelen een belangrijke rol bij het ontwikkelen van schaalbare oplossingen voor luchtverontreiniging", zegt Soraya Smaoun, coördinator luchtkwaliteit bij UNEP. In het bijzonder "door het bewustzijn over de gevolgen voor de gezondheid te vergroten en door gedragsveranderingen te bevorderen met bijkomende voordelen voor schone lucht."

Regeringen moeten ook het belang benadrukken van het lopen naar de burgers, zei Thiago Herick de Sa, technisch medewerker van de afdeling Stedelijke Gezondheid en Transport van de WHO. "In veel westerse samenlevingen hebben mensen het vermogen om te lopen op vrijwel dezelfde manier verloren als het vermogen om te koken," voegde hij eraan toe.

Aan de andere kant is er in ontwikkelingslanden een andere uitdaging. In Accra lopen bijvoorbeeld elke dag duizenden mensen, maar 95 procent van de wegen heeft geen adequate wandelinfrastructuur, wat betekent dat ze in onveilige omstandigheden lopen.

"Hoewel we op veel plaatsen het loopniveau moeten handhaven, moeten ze zich in een veilige en schone omgeving bevinden", zegt Herick de Sa.

WHO's gezondheidseconomische beoordelingstool (HEAT) voor wandelen en fietsen is een online tool voor overheden om de waarde van verminderde sterfte als gevolg van regelmatig wandelen of fietsen in te schatten.

Heldenfoto © Zoran Zeremski via Adobe Stock; Zonsondergang bij skypark © SiHo via Adobe Stock; en Cheonggyechon-stroom © InHabitat via Flickr