Klimaatfinanciering stimuleren om superverontreinigende stoffen te bestrijden:

We hebben allemaal de krantenkoppen gezien: 2023 was het warmste jaar ooit gemeten, de uitstoot van broeikasgassen blijft stijgen en steeds meer van onze steden en stedelijke centra zijn gehuld in luchtvervuiling, met verwoestende gevolgen voor de menselijke gezondheid.

Nu de wereld dodelijke klimaatmijlpalen blijft bereiken, is het de hoogste tijd dat we een serieus gesprek voeren over hoe we de actie kunnen versnellen om vaak over het hoofd geziene en hooguitstotende superverontreinigende stoffen te verminderen, wat ons de beste kans zou bieden om het ergste klimaat te vermijden. crisis.

Superverontreinigende stoffen zoals methaan, fluorkoolwaterstoffen en zwarte koolstof zijn lange tijd het laagst hangende fruit op onze weg geweest om de opwarming aanzienlijk te beperken.

En toch worden maatregelen om de uitstoot van superverontreinigende stoffen terug te dringen, hoewel ze verantwoordelijk zijn voor maar liefst 45% van de opwarming van de aarde, dramatisch ondergefinancierd, onderbenut en ondermaats geïmplementeerd.

Neem methaan, dat, ondanks dat het de grootste bijdrage levert aan de opwarming van de aarde, afgezien van koolstofdioxide, slechts 2% van de mondiale klimaatfinanciering ontvangt. Erger nog, de uitstoot van methaangas is ongeveer 80 keer krachtiger dan koolstofdioxide bij het opwarmen van de planeet in de komende twintig jaar, en is een voorloper van ozon in de troposfeer, een giftige luchtverontreinigende stof die steden over de hele wereld bedekt met ongezonde smog en tegelijkertijd de plantengroei remt. en draagt ​​daarmee bij aan de voedselonzekerheid wereldwijd.

Terwijl de COP28 broodnodige vooruitgang heeft geboekt bij het vrijmaken van klimaatfinanciering, met miljarden dollars die zowel door de particuliere sector als door overheden zijn vastgelegd, heeft deze belangrijke vooruitgang zich nog niet volledig vertaald in de broodnodige financiering voor superverontreinigende stoffen.

Dat moet veranderen.

De Climate and Clean Air Coalition (CCAC), een door het VN-Milieuprogramma bijeengeroepen partnerschap van ruim 160 regeringen, intergouvernementele organisaties en niet-gouvernementele organisaties, blijft actie ondernemen tegen superverontreinigende stoffen door middel van mondiale belangenbehartiging en gerichte steun aan ontwikkelingslanden voor projecten die de superverontreinigende stoffen.

En het momentum groeit.

Azerbeidzjan, gastheer van de komende COP29 in Bakoe, is onlangs toegetreden tot de CCAC en is de laatste ondertekenaar van de Mondiale methaanbelofte (GMP), wat duidt op de sleutelrol die superverontreinigende stoffen zouden kunnen spelen op de conferentie van dit jaar in november.

Tijdens de recente voorjaarsbijeenkomsten van de Wereldbank zagen we oproepen om de inspanningen op te voeren om de hiaten in de financiering van superverontreinigende stoffen te dichten. Er begonnen stemmen te klinken, met de aankondiging van een MIGA-garantie van 1 miljard dollar om de luchtvervuiling aan te pakken.

Dit jaar is van cruciaal belang voor de supervervuilende actie. In 2025 zal elke ondertekenaar van de Overeenkomst van Parijs een bijgewerkt nationaal klimaatplan moeten indienen, oftewel de ‘Nationaal bepaalde bijdrage’ (NDC), waarin de inspanningen van elk land om de nationale emissies te verminderen worden belichaamd.

Het volledig opnemen van specifieke reductiedoelstellingen en maatregelen om superverontreinigende stoffen terug te dringen in elke NDC is een stap om hulpbronnen te ontsluiten en donoren te verbinden met ondergefinancierde regio's waar actie tegen superverontreinigende stoffen nodig is.

Soms zijn de oplossingen die we nodig hebben niet opzichtig, maar eerder technisch; en het opbouwen van nationale capaciteit om het NDC-proces te navigeren en te beheren zal een belangrijk onderdeel zijn van de aanpak van superverontreinigende stoffen en het binnen bereik houden van 1.5°C.

Voor alle duidelijkheid: het definiëren van specifieke doelstellingen op het gebied van supervervuilende stoffen in de NDC's van zowel ontwikkelde als ontwikkelingslanden zal niet voldoende zijn; deze doelstellingen moeten gepaard gaan met voldoende middelen om de ambitie in daden om te zetten. Dit betekent dat publieke en private financiering de ontwikkelingslanden moet ondersteunen bij het verwezenlijken van hun ambities, en dat ontwikkelde economieën hun al lang bestaande verplichtingen op het gebied van klimaatfinanciering waar moeten maken.

En nu klimaatfinanciering een brandpunt is in de mondiale dialoog over de aanpak van de klimaatcrisis, is het onze verantwoordelijkheid om de snelle milieu- en gezondheidsvoordelen aan te tonen die gepaard gaan met de aanpak van superverontreinigende stoffen.

Terwijl we doorgaan met het koolstofvrij maken en de transitie maken naar een rechtvaardigere en duurzamere toekomst, kan het aanjagen van klimaatfinanciering voor superverontreinigende stoffen onze reddingsboot uit de klimaatcrisis zijn, waardoor we kostbare tijd kunnen winnen en de klimaateffecten die ons steeds harder raken, kunnen worden beperkt.

We kunnen het ons niet veroorloven de boot te missen.