Er is wetgeving nodig om luchtvervuiling tegen te gaan:

Leestijd: 6 minuten

Luchtvervuiling is wereldwijd de grootste milieubedreiging voor de volksgezondheid. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) heeft onlangs strengere aanbevelingen gedaan voor veilige luchtvervuilingsniveaus, in een poging de miljoenen vroegtijdige sterfgevallen en het verlies van miljoenen gezonde levensjaren als gevolg van luchtvervuiling in te dammen. Een nieuwe studie gaf aan dat luchtvervuiling veroorzaakte in 1.1 2019 miljoen doden in Afrika en wereldwijd veroorzaakt het meer dan 7 miljoen doden per jaar.

De kwestie zal een belangrijk onderdeel zijn van de klimaattop van de Verenigde Naties, bekend als: COP26, die aan het eind van de week in het VK begint.

Een milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) verslag toont de vooruitgang van veel landen bij het aanpakken van luchtverontreiniging door middel van wetgeving, gemeten aan de hand van een robuust luchtkwaliteitsgovernancemodel dat is ontwikkeld als onderdeel van het onderzoek.

We gingen zitten met Patricia Kameri-Mbote, de leidende milieurecht- en bestuursdeskundige bij UNEP om de belangrijkste bevindingen van het rapport te bespreken, dat landen zou kunnen helpen bij het ontwikkelen van ambitieuze wereldwijde luchtkwaliteitsnormen.

UNEP: Luchtvervuiling doodt 7 miljoen mensen per jaar, meer dan COVID-19, althans volgens officiële tellingen. Denk je dat landen de dreiging van luchtvervuiling serieus genoeg nemen?

Patricia Kameri-Mbote: Welnu, het rapport concludeert dat ondanks de toename van wet- en regelgeving om luchtvervuiling aan te pakken, de luchtkwaliteit blijft verslechteren. Dus hoewel sommige landen zich duidelijk inspannen om luchtvervuiling aan te pakken, moet er meer nadruk worden gelegd op inspanningen op wereldschaal. Hoewel het rapport in belangrijke mate de aandacht vestigt op de vooruitgang die in veel landen is geboekt, blijven er aanzienlijke uitdagingen bestaan ​​als we de menselijke gezondheid en het welzijn willen beschermen en de drievoudige planetaire crisis willen aanpakken.

UNEP: Eerder dit jaar weigerde een rechtbank een man uit te leveren vanwege zorgen over de luchtkwaliteit. Waarom was die uitspraak belangrijk?

PKM: Deze beslissing van de administratieve rechtbank van beroep in Bordeaux, Frankrijk, is inderdaad belangrijk omdat het de eerste keer is dat vervuiling in een beslissing wordt meegenomen. De Franse rechtbank oordeelde dat, gezien de extreme niveaus van luchtvervuiling in het thuisland van de man, het terugbrengen van hem daar zijn toch al zwakke gezondheid in gevaar zou brengen. De rechtbank legt in deze zaak een directe link tussen mensenleven en milieu en versterkt daarmee de bredere agenda voor het recht op een gezonde leefomgeving. Hoewel veel landen normen voor de luchtkwaliteit hebben vastgesteld, voldoen ze niet aan het recht van iedereen om te worden beschermd tegen milieuschade, waaronder luchtvervuiling. De casus kan dan ook een goede basis zijn om landen met een minder ontwikkelde milieu- en gezondheidswetgeving aan te moedigen om de wet op het recht op een gezond milieu te versnellen.

UNEP: Uit een UNEP-studie van eerder deze maand bleek dat 1 op de 3 landen geen wettelijk verplichte luchtkwaliteitsnormen heeft. Draagt ​​dat bij aan het dodental door luchtvervuiling?

PKM: De meeste in het rapport onderzochte landen hebben luchtkwaliteitsnormen in een wetgevingsinstrument. Hoewel dit wijst op een wereldwijde trend in wetgeving voor luchtkwaliteitsnormen, beschikken nog steeds veel nationale luchtkwaliteitsregelingen niet over de maatregelen die nodig zijn om de doelstellingen voor de volksgezondheid of de gezondheid van ecosystemen te bereiken. Wetgeving tot vaststelling van luchtkwaliteitsnormen is belangrijk om de effecten van luchtverontreiniging op de bevolking en het milieu te verminderen. Wetgeving kan burgers in staat stellen overheidsinstellingen verantwoordelijk te stellen voor de luchtkwaliteit. Het kan ook processen vaststellen voor monitoring, handhaving en inspraak van het publiek bij de controle van de luchtkwaliteit, die aanzienlijke gevolgen kunnen hebben voor de verbetering van de luchtkwaliteit.

Er zijn ook veel redenen waarom luchtkwaliteitsnormen niet in wetgeving worden opgenomen. Zoals de richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie 2005 toegeven, is een daarvan het gebrek aan prioritering van de volksgezondheid in de luchtkwaliteitswetgeving. Veel landen ervaren de luchtkwaliteit ook niet als een probleem.

UNEP: De wetenschap is duidelijk: luchtvervuiling is dodelijk. Waarom denk je dat zoveel landen nog steeds geen wetten hebben die de luchtkwaliteit regelen?

PKM: Het is een uitdagende taak voor overheden om luchtkwaliteitsnormen in wetgeving te verankeren. Ze moeten sociale en economische keuzes maken om te voldoen aan de normen voor luchtkwaliteit, die verder gaan dan beoordelings- en informatievereisten.

Ook zou het hebben van veel verschillende nationale wetten, zonder een internationaal regime voor luchtkwaliteitsnormen, een belemmering kunnen zijn voor het overnemen van hedendaagse benaderingen. Veel landen hebben verdere begeleiding nodig.

UNEP: Uit het rapport bleek dat zelfs in landen met luchtkwaliteitswetten in de boeken, de meeste daarvan niet voldoen aan de normen die zijn opgesteld door de WHO. Waarom zijn de wetten in zoveel landen relatief tandeloos?

PKM: Deze door de WHO vastgestelde richtwaarden zijn niet bedoeld om staten te binden. Ze zijn ontworpen om de menselijke gezondheid te beschermen tegen de schadelijke effecten van luchtvervuiling. Het rapport stelt vast dat luchtvervuiling binnen en buiten "wereldwijd tot de belangrijkste vermijdbare oorzaken van ziekten en sterfte behoort, en 's werelds grootste afzonderlijke gezondheidsrisico voor het milieu". Ze zijn "een oorzaak van wereldwijde ongelijkheid op gezondheidsgebied, die met name vrouwen, kinderen en ouderen treft, evenals bevolkingsgroepen met een laag inkomen". Het volgen van de WHO-richtlijnen is dus een kwestie van volksgezondheid.

De WHO-richtlijnen weerspiegelen een hoge mate van wetenschappelijke consensus, waardoor ze wereldwijd gezag hebben. Landen kunnen ze gebruiken als benchmark om wetgeving en beleid te informeren. In sommige gevallen voldoen de luchtkwaliteitsnormen in nationale wetten niet aan de luchtkwaliteitsrichtlijnen van de WHO. Dit kan wijzen op een proces van overgang naar strengere normen in de loop van de tijd, afhankelijk van politieke en economische omstandigheden.

UNEP: Hoe zouden luchtkwaliteitswetten er in uw gedachten uit moeten zien? Met andere woorden, wat zijn de essentiële elementen van goede luchtkwaliteitsnormen?

PKM: Luchtkwaliteitswetten moeten een robuust luchtkwaliteitsbeheersysteem volgen dat door de wetenschap is geïnformeerd. Met andere woorden, ze moeten eisen stellen aan institutionele verantwoordelijkheid, toezicht, verantwoording, planning en sancties, evenals inspraak van het publiek en mensenrechten.

UNEP: Hoe kunnen landen hun luchtkwaliteitswetten verbeteren?

PKM: UNEP's Law Division werkt samen met landen om wetten en instellingen voor milieubeheer en duurzame ontwikkeling te ontwikkelen, implementeren en versterken. Door de Vijfde Montevideo Milieurecht Programmadigitale ruggengraat, UNEP-platform voor rechts- en milieubijstand (LEAP), kunnen landen verzoeken om technische juridische bijstand indienen om hun luchtkwaliteitswetgeving te verbeteren. UNEP staat klaar om juridische technische bijstand te verlenen aan landen om de luchtvervuilingscrisis aan te pakken als onderdeel van het Montevideo-programma.

UNEP: Sceptici zouden kunnen zeggen dat het aanscherpen van de luchtkwaliteitswetten zal wegen op de industrie, de economie zal belemmeren en tot banenverlies zal leiden. Wat zeg je daarop?

PKM: UNEP en andere belanghebbenden hebben gepleit voor de verschuiving van een op koolstof gebaseerde naar een groene economie. In een groene economie wordt de groei van werkgelegenheid en inkomen aangedreven door publieke en private investeringen die zorgen voor minder koolstofemissies en vervuiling, meer energie- en hulpbronnenefficiëntie en het voorkomen van verlies aan biodiversiteit. Aanscherping van de luchtkwaliteitswetten zou bijdragen aan deze verschuiving en aan het bereiken van de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling, waaronder: SDG 8 over waardig werk en economische groei.

UNEP: Samen met de wetten vermoed ik dat handhaving belangrijk is. Worden luchtkwaliteitswetten op veel plaatsen gewoon genegeerd? Zo ja, hoe kunnen landen ervoor zorgen dat ze worden gehandhaafd?

PKM: Handhavingsmechanismen om ervoor te zorgen dat aan de luchtkwaliteitsnormen wordt voldaan, kunnen ingewikkeld zijn om te ontwerpen. Toch tonen veel interessante benaderingen van handhaving die door sommige landen worden gevolgd, mogelijke opties voor andere om te verkennen.

UNEP: Luchtvervuiling gaat grensoverschrijdend, dus vervuiling in het ene land kan gevolgen hebben voor mensen in een ander land. Zijn er internationale afspraken over luchtvervuiling?

PKM: Ja er zijn. Het UNEP-rapport laat zien dat we samenwerking tussen landen nodig hebben om luchtvervuiling over de grenzen heen effectief te bestrijden. Sommige wereldwijde verdragen over luchtvervuiling omvatten de: Verdrag van Wenen Protocol van Montreal Conventie over klimaatverandering Kyotoprotocol Paris Agreement Verdrag van StockholmEn Minamata Verdrag op Mercurius. Op regionaal niveau is er ook een Pan-Europees luchtverontreinigingsverdrag, die bijzonder succesvol is geweest in het aanmoedigen van Europese landen om wetten aan te nemen inzake grensoverschrijdende luchtverontreiniging.

UNEP: Hoe belangrijk zijn internationale afspraken in de strijd tegen luchtvervuiling? En is er politieke wil om die te realiseren?

PKM: Het lijdt geen twijfel dat een internationale overeenkomst kan helpen, maar uiteindelijk zal het aan de regeringen zijn. Zoals ik al zei, constateert ons rapport dat zonder een internationaal regime voor luchtkwaliteitsnormen, het hebben van veel verschillende nationale wetten ook een belemmering kan zijn voor het toepassen van hedendaagse benaderingen.

Momenteel vereist of moedigt geen enkel internationaal verdrag landen aan om luchtkwaliteitsnormen aan te nemen. Het rapport stelt vast dat er argumenten zijn voor een aanvullend mondiaal verdrag.

UNEP: In veel landen, vooral in de derde wereld, wordt de luchtvervuiling erger. Bent u optimistisch dat de mensheid dit probleem kan aanpakken?

PKM: Ja, ik ben optimistisch! Om luchtvervuiling aan te pakken, moeten we snel en samen handelen. Het aanscherpen van wet- en regelgeving op het gebied van luchtkwaliteit is een belangrijke beleidsmaatregel om de luchtkwaliteit aanzienlijk te verbeteren. Het rapport wijst erop dat de omgevingslucht nog niet overal wettelijk beschermd is. Als we landen steunen zodat ze allemaal robuuste luchtkwaliteitswetten hebben, kunnen we de luchtkwaliteit wereldwijd verbeteren. We kunnen dit samen bereiken en laten niemand achter.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Lais Paiva Siqueira: [e-mail beveiligd]Allan Meso: [e-mail beveiligd] of Renee Cadeau: [e-mail beveiligd]