Colombia stelt een voorbeeld voor SLCP-NDC-integratie:
Colombia heeft ambitieuze en realistische doelstellingen ontwikkeld om de SLCP-emissies te verminderen in zijn nationaal vastgestelde bijdragen

De ervaring van Colombia met het ontwikkelen van ambitieuze en realistische doelstellingen om de SLCP-emissies in zijn nationaal bepaalde bijdragen te verminderen, wordt erkend als een toonaangevend voorbeeld voor andere landen terwijl zij het proces ondernemen om hun nationaal bepaalde bijdragen te actualiseren als onderdeel van hun verplichtingen onder de Overeenkomst van Parijs. Het opnemen van gerichte SLCP-beperkende maatregelen naast maatregelen op het gebied van de beperking van kooldioxide (CO2) wordt nu erkend als essentieel om het tempo van de opwarming te vertragen en te voldoen aan de doelstellingen van het Akkoord van Parijs om de opwarming te beperken tot 1.5°C. 

Om het proces van het integreren van SLCP-planning binnen NDC's te begrijpen en hoe dit verschilt van koolstofdioxide, sprak de CCAC met Chris Malley, een expert op het gebied van luchtvervuiling en planning van de beperking van de klimaatverandering, en co-auteur van een academisch artikel waarin het Colombiaanse integratieproces van SLCP wordt gedocumenteerd. actie in zijn NDC.  

Chris, kun je ons om te beginnen helpen begrijpen hoe en waarom de planning om SLCP's te beperken via de NDC van een land verschilt van actie tegen koolstofdioxide? 

Het eerste dat u moet begrijpen is dat SLCP-mitigatie door geen enkel internationaal verdrag verplicht is. Dit betekent dat SLCP-plannen niet per se zijn opgesteld om aan een verplichting te voldoen, en weerspiegelt vaak de erkenning van een land dat er veel bijkomende voordelen te behalen zijn uit het verzachten van SLCP's.  

Omdat sommige SLCP-acties overlappen met CO2-mitigatieacties, moet bij de echte SLCP-mitigatieplanning duidelijk worden aangegeven dat de acties een aanvulling zijn op de CO2-reductie. Er zijn bijvoorbeeld enkele acties die de SLCP's verminderen, maar niet de broeikasgassen, zoals de emissienormen voor voertuigen en de efficiënte productie van bakstenen, die specifiek gericht zijn op de uitstoot van zwarte koolstof, en die minder relevant zijn voor COXNUMX. 

Het daadwerkelijke proces van het beoordelen en plannen van SLCP-mitigatie kan echter sterk lijken op CO2-uitstoot, en maakt gebruik van complexe analytische hulpmiddelen en diverse betrokkenheid van belanghebbenden bij overheidsinstellingen en de particuliere sector om de vereiste gegevens te verzamelen en te beoordelen. We hebben van Colombia – dat zijn CO2- en SCLP-analyses afzonderlijk deed – geleerd dat landen veel efficiëntiewinst behalen door de twee te combineren. Internationale beoordelingen hebben duidelijke reeksen mitigatiemaatregelen geïdentificeerd die effectief zijn in het terugdringen van SLCP's, maar het is sterk contextafhankelijk welke daarvan in bepaalde landen het laaghangende fruit is.  

Het gebrek aan mandaat voor het beperken van SLCP’s betekent echter wel dat landen verschillende methodologieën gebruiken om hun ambities en acties te meten, met wisselende resultaten. Dit heeft ertoe geleid dat het moeilijk kan zijn om te begrijpen welke landen echte ambitie hebben in hun doelstellingen en welke landen niet.

Your papier gebruikte drie variabelen – de omvang van de ambitie, hoe realistisch de doelstellingen waren en of deze werkelijk aanvullend waren – om het succes en de haalbaarheid van de SLCP-mitigatiemaatregelen in de Colombiaanse NDC's te beoordelen. Kunt u deze variabelen nader aan ons uitleggen? 

Ambitie is eigenlijk een technische term die betrekking heeft op de manier waarop SLCP-doelstellingen worden afgezet tegen een basislijn. Dit kan problematisch zijn omdat de emissies in de loop van de tijd zijn toegenomen, dus waar de basislijn wordt vastgesteld, heeft invloed op de realiteit van hoe een reductie van bijvoorbeeld 40% eruit zou zien. Er zijn dus meerdere manieren waarop je kunt kijken naar wat ambitie eigenlijk betekent. 

Ambitie kan ook op verschillende manieren worden gemeten voor verschillende soorten verontreinigende stoffen, gezien hun respectieve bijkomende voordelen. Bij het berekenen van de ambitie van een Black Carbon-doelstelling moeten we bijvoorbeeld rekening houden met de gevolgen voor de gezondheid. Het kwantificeren van de gezondheidsvoordelen van de mitigatie van SLCP’s binnen een NDC geeft een genuanceerder beeld van de berekening van de ambitie, waarbij nu de omvang van het doel, de vermeden vroegtijdige sterfgevallen of het reductiepercentage kunnen worden betrokken.  

Deze bredere reden voor het terugdringen van SLCP’s vanwege hun bijkomende voordelen wordt steeds breder erkend in NDC’s van landen, waar factoren die verder gaan dan eenvoudige CO2-equivalenten overheden helpen mitigatiemaatregelen te rechtvaardigen op grond van bredere publieke belangen.  

Praten over hoe realistisch een SLCP-doelstelling is, betekent het meten van de gestelde algemene doelstellingen voor SLCP-reducties aan de hand van de maatregelen die zijn opgesomd om die doelstellingen te bereiken. Dit betekent niet alleen dat wordt gecontroleerd of adequate maatregelen in de NDC zijn uitgewerkt, maar ook of deze maatregelen voldoende zijn begroot. Veel landen geven geen specifieke details over wat ze gaan doen om hun doelstellingen te bereiken. Colombia is tot nu toe een van de weinige landen geweest die zeer gedetailleerde bijlagen heeft ingediend waarin al hun doelstellingen zijn opgenomen. Hoewel in ons onderzoek niet naar andere aspecten van de haalbaarheid is gekeken, is het ook belangrijk dat landen bij het vaststellen van hun doelstellingen rekening houden met de politieke en technische haalbaarheid.

In termen van aanvullende maatregelen hebben we gezien dat sommige landen SLCP-maatregelen gebruiken om het gebrek aan ambitie op het gebied van CO2 in hun NDC’s te compenseren. Dit weerspiegelt onvoldoende het belang van het beperken van beide soorten emissies. SLCP's worden juist extra belangrijk vanwege een vertraging in adequate CO2-uitstootreducties, dus de twee moeten tegelijkertijd worden uitgevoerd en SLCP-reducties mogen niet alleen komen vanwege overlappingen in CO2-uitstotende sectoren. Dit is met name het geval in de sector fossiele brandstoffen, waar de focus op het elimineren van diffuse emissies de noodzaak om fossiele brandstoffen volledig uit te faseren niet mag verdoezelen.

Welke elementen van het Colombiaanse planningsproces bieden lessen voor de ontwikkeling van SLCP-doelen in andere NDC's?   

Ten eerste werkt Colombia al lange tijd en met een langetermijnaanpak aan het beoordelen en beperken van SLCP’s. Ze begonnen in 2015 met een SLCP-strategie en een inventarisatie van de zwarte koolstofemissies, nog voordat het NDC-systeem in Parijs werd afgerond.  

Ze hebben er ook voor gezorgd dat de opname van SLCP's een vertrouwd en transparant proces is geworden binnen de overheid en bij het publiek, onder meer via openbare raadplegingen voor feedback over de NDC. Deze transparantie maakte bijvoorbeeld de basis voor het stellen van zo’n hoge doelstelling op het gebied van zwarte koolstof begrijpelijk voor alle belanghebbenden. We zagen ook de inzet van de ministers om ambitieuze doelen te stellen in verschillende politieke cycli, wat er echt toe heeft bijgedragen dat het momentum in het planningsproces behouden bleef.  

Colombia heeft zijn beoordelings- en doelstellingsprocessen ook opgevolgd met robuuste regelgeving om ervoor te zorgen dat zijn nationale mitigatieverplichtingen door de wet worden versterkt. Daarnaast heeft het ook maatregelen voor capaciteitsopbouw geïdentificeerd die zowel overheidsinstellingen als belanghebbenden uit de particuliere sector zullen helpen de doelstellingen te bereiken.

We zagen ook dat het opnemen van de bijkomende voordelen van SLCP-actie bij het rechtvaardigen van mitigatie meer mogelijkheden opende voor ontwikkelingsfinanciering voor SLCP-mitigatie die traditioneel niet direct verband houdt met klimaatverandering.

Vertegenwoordigt de vooruitgang van Colombia op het gebied van SLCP’s in zijn NDC een bredere trend in NDC-updates? 

Ja, als we de ontwikkeling van NDC’s in het algemeen sinds 2015 analyseren, zien we een enorme verandering in de manier waarop SLCP’s worden weerspiegeld. Er heeft zich meer dan een verdubbeling voorgedaan in de opname van SLCP’s, zij het met variabiliteit in de ambitie en het realisme van de doelstellingen. Landen hanteren ook verschillende benaderingen, waarbij sommige afzonderlijke doelstellingen voor elke verontreinigende stof stellen. Sinds de laatste NDC-update heeft de CCAC met veel landen samengewerkt om SCLP's in hun volgende update op te nemen, dus we zullen de komende jaren waarschijnlijk nog een groei zien.

Een belangrijk kenmerk van de Colombiaanse NDC-update waar alle landen aandacht aan moeten besteden, is het aanpakken van de onevenwichtigheid tussen actie tegen methaan en andere belangrijke SLCP's zoals zwarte koolstof. Vanwege het hoge GWP en de internationale focus krijgt methaan veel aandacht, maar er zijn grote, lokale voordelen te behalen door ambitieuze doelstellingen voor zwarte koolstof op te nemen in een NDC. Methaan is mondiaal, maar zwarte koolstof is lokaal relevant, vooral voor de volksgezondheid.  

Om het volledige onderzoek over de Colombiaanse NDC-ontwikkeling te lezen, klikt u op hier.