China's nieuwe koolstofmarkt om zijn uitstoot te verminderen:

'S Werelds grootste bijdrage aan CO2-emissies implementeert nu 's werelds grootste markt om dergelijke emissies te verminderen.

China heeft onlangs een nationaal 'dual carbon'-doel geformuleerd: het bereiken van de maximale CO2030-uitstoot tegen 2060 en het bereiken van koolstofneutraliteit tegen XNUMX. Deze gedurfde doelstellingen, een onderdeel van De beleidsvisie van president Xi Jinping 'ecologische beschaving', worden gepromoot door het nieuw gevormde landelijke CO2-emissiehandelssysteem van het land - een systeem dat marktkrachten gebruikt om aanzienlijke verminderingen van de CO2-emissies te bereiken.

Het Chinese systeem staat bekend als de verhandelbare prestatiestandaard (TPS). Dit landelijke programma, gelanceerd in juli 2021, is een vervolg op eerdere regionale proefprogramma's en zal naar verwachting bijdragen aan ongeveer de helft van de CO2-emissiereducties in China tegen 2060. Momenteel heeft de TPS alleen betrekking op de Chinese energiesector, maar zodra deze volledig is geïmplementeerd, zal het acht koolstofintensieve sectoren omvatten.

Economische analyse ondersteunt emissiehandelssystemen als een kosteneffectieve manier om emissies te verminderen. Dergelijke systemen brengen een markt voor emissierechten tot stand, waarbij elk recht een gedekte faciliteit binnen een bepaalde periode recht geeft op een bepaalde hoeveelheid emissies van een verontreinigende stof (zoals CO2). De markt levert een prijs op voor deze rechten, en als gevolg daarvan worden gedekte faciliteiten geconfronteerd met kosten voor hun emissies. De prijs van emissierechten zorgt ervoor dat dergelijke faciliteiten de milieukosten van hun emissies 'internaliseren' en er dus toe leiden dat ze minder uitstoten.

Een attractie van emissiehandelssystemen is de voorziening voor handel. In het algemeen zullen inrichtingen waarvoor de nalevingskosten bijzonder hoog zijn, emissierechten op de markt willen kopen om meer uit te stoten, terwijl inrichtingen waarvoor de kosten laag zijn winst zullen behalen door een deel van hun rechten te verkopen en de uitstoot verder te verminderen. Transacties zijn gunstig voor zowel kopers als verkopers, en ze leiden ertoe dat meer werk wordt uitgevoerd door faciliteiten waarvan de kosten bijzonder laag zijn. Dit verlaagt de totale maatschappelijke kosten van emissiereductie.

Hoewel de voordelen van handel zowel van toepassing zijn op het Chinese emissiehandelssysteem als op de systemen die in andere landen worden gebruikt, verschilt de Chinese TPS van de emissiehandelssystemen die elders worden gebruikt. Andere landen hebben de neiging om in dienst te nemen op massa gebaseerd systemen, waarbij naleving afhangt van het onder een bepaalde waarde houden van het absolute emissieniveau – cap-and-trade is daar een voorbeeld van. Het Chinese systeem daarentegen is: intensiteit gebaseerd: de naleving van een faciliteit hangt af van het behalen van een emissie door een faciliteit intensiteit – met andere woorden, de emissie-outputverhouding – die een door de overheid vastgestelde benchmarkverhouding niet overschrijdt.

Overdekte faciliteiten kunnen op drie manieren voldoen aan de eisen:

1. Het verminderen van de emissie-intensiteit.

2. Aankoop van emissierechten.

3. Beoogde output verminderen.

Deze op intensiteit gebaseerde benadering heeft zowel aantrekkingskracht als beperkingen. Een attractie is dat de effectieve strengheid van het systeem - de fractie waarmee een faciliteit haar emissie-outputverhouding moet verminderen - niet wordt beïnvloed door de ups en downs van de conjunctuurcyclus. In tijden van hoogconjunctuur zal een overdekte faciliteit die de beoogde productie (bijvoorbeeld elektriciteit) verhoogt om aan de marktvraag te voldoen, meer emissierechten ontvangen, in overeenstemming met de toename van de productie. Deze automatische aanpassing van het aantal toegewezen rechten helpt de gevoeligheid van de nalevingskosten voor de toestand van de economie te verminderen.

Dit is een belangrijke attractie van de TPS: wanneer de macro-economische omstandigheden veranderen, kunnen de productieniveaus veranderen zonder dat de nalevingskosten direct veranderen. Dit in tegenstelling tot cap and trade, waar de hoeveelheid emissies die overeenkomt met de naleving niet verandert op basis van macro-economische omstandigheden.

Tegelijkertijd is een beperking van de TPS dat het een bepaalde vermindering van de CO2-uitstoot bereikt tegen iets hogere kosten dan cap and trade. De reden is dat de TPS outputvermindering niet zo volledig benut als cap and trade als kanaal om emissies te verminderen. Het verminderen van de output betekent namelijk een extra offer onder de TPS: het aantal toegewezen emissierechten neemt evenredig af met de schaal van de output. Als gevolg hiervan moeten overdekte faciliteiten veel meer vertrouwen op verminderde emissie-intensiteiten als kanaal voor naleving. Uit economische analyses blijkt dat dit ten koste gaat van de kosteneffectiviteit van de TPS. Een recent papier schat dat de kosten voor het bereiken van de gewenste reducties in de eerste fase van de TPS ongeveer 35% hoger zijn dan het geval zou zijn bij een even streng cap-and-trade-systeem.

Een andere mogelijke beperking van de TPS is dat het onzeker laat welke rechtenprijzen het systeem zal produceren. Deze onzekerheid geldt ook voor andere emissiehandelssystemen. Het Chinese ministerie van Ecologie en Milieu, het ministerie dat belast is met de uitvoering van de TPS, overweegt serieus om een ​​minimumprijs voor emissierechten in te voeren. Om de bodem tot stand te brengen, zou de overheid het aanbod van emissierechten zo nodig verminderen om te voorkomen dat de marktprijs onder de bodemprijs zakt. Het aanbod zou kunnen worden aangepast via een emissierechtenveiling, waarbij het aantal via een veiling aangeboden emissierechten wordt vastgesteld op een niveau dat consistent is met het handhaven van prijzen boven de bodem. Het verminderen van de onzekerheid over de prijzen van emissierechten kan een zegen zijn voor investeerders in de energiesector.

Hoewel velen China's nieuwe TPS-onderneming als een goede start beschouwen, blijft er grote onzekerheid bestaan ​​over de toekomstige milieu- en economische gevolgen. De eerste fase van de TPS, die alleen voor de elektriciteitssector geldt, zal naar verwachting de uitstoot van de elektriciteitssector met ongeveer 5% verminderen. Toekomstige kosten en milieueffecten zullen afhangen van de striktheid van de benchmarks voor de energiesector en van de keuze van benchmarks voor de aanvullende sectoren die in de toekomst zullen worden bestreken. Op dit moment zijn de toekomstige benchmarks onzeker. Het is echter duidelijk dat de strengheid van het systeem aanzienlijk zou moeten worden verhoogd om de TPS te laten voldoen aan zijn doel om de helft van de CO2-emissiereducties te leveren die China nodig heeft om zijn 2060-doelstelling van netto nul te halen.

De TPS is een cruciaal onderdeel van China's inspanningen om de klimaatverandering aan te pakken. Dit nieuwe beleidsverbintenis is veelbelovend, maar er blijft veel onzeker over de toekomstige evolutie ervan. Toch is deze landelijke inspanning een grote stap voorwaarts in China's streven naar een groene economische toekomst.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk op het World Economic Forum.