ເມືອງທີ່ຍ່າງໄປໄດ້

ເວລາອ່ານ: 3 ນາທີ

ນັກຂຽນຊາວອາເມລິກາ Rebecca Solnit ໄດ້ອະທິບາຍວ່າເມືອງເປັນພາສາແລະຍ່າງເປັນການກະ ທຳ ຂອງການເວົ້າພາສາດັ່ງກ່າວ. ການຍ່າງເວົ້າເຖິງຄວາມອິດສະຫຼະທາງດ້ານຮ່າງກາຍແລະຈິດໃຈ, ແຕ່ໃນທຸກມື້ນີ້ໃນຫລາຍໆສັງຄົມ, ປະຊາຊົນໄດ້ລືມສິລະປະໃນການຍ່າງ, ແລະຖືກບັງຄັບໃຫ້ຍ່າງອອກຈາກສິ່ງທີ່ ຈຳ ເປັນຫລືເລືອກເອົາແທນການຂົນສົ່ງທີ່ໃຊ້ດ້ວຍເຄື່ອງຈັກ.

ຜົນໄດ້ຮັບໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຜົນກະທົບທີ່ເປັນອັນຕະລາຍທັງຕໍ່ສຸຂະພາບແລະສິ່ງແວດລ້ອມຂອງພວກເຮົາ. ຂໍ້ມູນຈາກອົງການອະນາໄມໂລກສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ 9 ໃນ 10 ຄົນທີ່ມີລົມຫາຍໃຈເປັນມົນລະພິດທີ່ເກີນກວ່າແນວທາງຂອງ WHO, ນຳ ໄປສູ່ການເສຍຊີວິດກ່ອນໄວອັນຄວນ 4.2 ລ້ານຄົນໃນແຕ່ລະປີ. ນອກຈາກນັ້ນ, ສອງລ້ານຄົນເສຍຊີວິດໃນແຕ່ລະປີຈາກການກະຕຸ້ນທາງຮ່າງກາຍ.

ທ່ານ Jim Walker, ຜູ້ກໍ່ຕັ້ງມູນນິທິ Walk21, ເຊິ່ງເຮັດວຽກກັບເມືອງຕ່າງໆເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດຍ່າງໄດ້ຫຼາຍຂຶ້ນ, ກ່າວວ່າບັນດາຕົວເມືອງ ຈຳ ເປັນຕ້ອງມີວິໄສທັດເຊິ່ງລວມມີຄວາມມຸ້ງ ໝັ້ນ ທີ່ຈະຮັກສາຄົນທີ່ຍ່າງໄປມາແລ້ວ, ປົກປ້ອງພວກເຂົາຈາກການໄດ້ຮັບບາດເຈັບແລະຊ່ວຍໃຫ້ຄົນອື່ນຍ່າງໂດຍການປັບປຸງ ການເຂົ້າເຖິງແລະຄວາມສະດວກສະບາຍ.

ທ່ານ Walker ກ່າວວ່າ, "ຄວາມຕ້ອງການທີ່ແທ້ຈິງທີ່ສຸດ ສຳ ລັບເມືອງໃດທີ່ສາມາດຍ່າງໄດ້ແມ່ນການໃຫ້ຄຸນຄ່າໃນການຍ່າງເປັນເວລາຫລາຍປີລະຫວ່າງຄວາມສຸກຂອງບາດກ້າວ ທຳ ອິດຂອງທ່ານແລະອາການເຈັບປວດທີ່ບໍ່ສາມາດເປັນໄປໄດ້ເມື່ອອາຍຸສູງຂື້ນ."

"ຮັກສາປະຊາຊົນໃສ່ຕີນຂອງພວກເຂົາ, ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາເຈັບປວດແລະໃຫ້ພວກເຂົາມີເວລາທີ່ດີແລະທ່ານຈະບໍ່ພຽງແຕ່ເປັນເມືອງທີ່ສາມາດຍ່າງໄດ້, ແຕ່ວ່າເປັນເມືອງທີ່ຍ່າງໄປ."

Sunset ຢູ່ skypark, arboretum ສູງຂອງກຸງໂຊລ.

ທຸກໆປີ, ນະຄອນເປັນເຈົ້າພາບ ກອງປະຊຸມ Walk21, ເຊິ່ງມີເປົ້າ ໝາຍ ເພື່ອປັບປຸງວາລະສາກົນກ່ຽວກັບການຍ່າງ. ໃນປີນີ້ກອງປະຊຸມໄດ້ຖືກຈັດຂື້ນທີ່ນະຄອນຫຼວງເຊອຸນ, ສາທາລະນະລັດເກົາຫຼີ, ແລະຈະເບິ່ງຜົນກະທົບຂອງການຍ່າງຕາມບູລິມະສິດລະດັບຊາດແລະເມືອງ, ແລະເມືອງ Walkable ຂອງອະນາຄົດ.

ກຸງໂຊລໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຈາກທົ່ວໂລກຄັ້ງ ທຳ ອິດ ສຳ ລັບວິທີການເມືອງໃນເມືອງ ທຳ ມະຊາດໃນປີ 2005, ໃນເວລາທີ່ຕົນໄດ້ຕັດສິນໃຈເອົາເສັ້ນທາງຫຼວງແລະຟື້ນຟູກະແສ Cheonggyechon, ເຊິ່ງທັນທີປ່ຽນໂບຈາກມົນລະພິດສີຂີ້ເຖົ່າກາຍເປັນແລວທາງສີຟ້າທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ 50 ແມັດ. ການຕັດສິນໃຈດັ່ງກ່າວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຂັບຂີ່ລົດເມເພີ່ມຂື້ນ 15% ໃນລະຫວ່າງປີ 2003 ແລະ 2008. ເຊັ່ນດຽວກັນ, ໃນປີ 2017, ເມືອງໄດ້ປ່ຽນຖ່ານຫີນເຫຼັກແລະເຫຼັກກ້າທີ່ຖືກປະຖິ້ມໄວ້ຂ້າງເທິງສະຖານີລົດໄຟຫຼັກຂອງນະຄອນຫຼວງເຊອຸນໃຫ້ກາຍເປັນສະຖານີຂົນສົ່ງທາງອາກາດສູງ. ຮອດປີ 2030 ຫວັງວ່າການເດີນທາງລົດແລະເວລາເດີນທາງຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວຈະຖືກຕັດລົງເປັນສ່ວນສາມ, ພື້ນທີ່ສີຂຽວເພີ່ມຂຶ້ນ 30%, ແລະຮູບແບບການຂົນສົ່ງແບບຍືນຍົງເປັນທາງເລືອກ ທຳ ອິດ ສຳ ລັບການເດີນທາງ 80%.

Walker ກ່າວວ່າ "ຂໍ້ລິເລີ່ມການລົງລາຍເຊັນເຫຼົ່ານີ້ໂດຍກຸງໂຊລໄດ້ໃຫ້ພວກເຮົາອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຮົາຈິນຕະນາການແນວຄິດທີ່ກ້າຫານຫຼາຍຂຶ້ນ."

ການຟື້ນຟູກະແສ Cheonggyechon ໄດ້ປ່ຽນໂບຂອງມົນລະພິດສີຂີ້ເຖົ່າກາຍເປັນແລວທາງສີຟ້າທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງໄດ້ 50 ແມັດ.

ບາງສ່ວນຂອງຄຸນລັກສະນະຂອງເມືອງທີ່ສາມາດຍ່າງໄດ້ລວມມີການຕັດສິນໃຈດ້ານການຂົນສົ່ງທີ່ໃຫ້ຄວາມ ສຳ ຄັນແກ່ຄົນຍ່າງຕາມຖະ ໜົນ; ການວາງແຜນຕົວເມືອງທີ່ເປັນຈຸດສຸມຂອງປະຊາຊົນ; ທີ່ພັກອາໄສທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ກັບການຂົນສົ່ງສາທາລະນະ; ແລະຄວາມສ່ຽງ ໜ້ອຍ ທີ່ສຸດຕໍ່ຄົນຍ່າງຈາກການຈາລະຈອນຖະ ໜົນ.

ເພື່ອໃຫ້ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຖືກຈັດຕັ້ງປະຕິບັດ, ຊຸມຊົນຕ້ອງເປັນສ່ວນ ໜຶ່ງ ຂອງການແກ້ໄຂແລະຄວາມເປັນຜູ້ ນຳ ທາງການເມືອງ - ຈາກພະແນກຂົນສົ່ງເຖິງກະຊວງເສດຖະກິດ - ຕ້ອງຮັບຮູ້ເຖິງຜົນປະໂຫຍດຈາກການຍ່າງໄປສູ່ສະຫວັດດີການຂອງມະນຸດ, ການລວມຕົວທາງສັງຄົມ, ຄວາມສະ ເໝີ ພາບ, ຄຸນນະພາບທາງອາກາດແລະ ເສດຖະກິດ.

ທ່ານ Rob de Jong, ຫົວ ໜ້າ ອົງການຄວາມ ໝັ້ນ ຄົງແບບຍືນຍົງຂອງອົງການ UNEP ກ່າວວ່າ“ ການລົງທືນໃນການຂົນສົ່ງທີ່ບໍ່ແມ່ນເຄື່ອງຈັກ - ເຊັ່ນການຍ່າງແລະການຂີ່ຈັກຍານ - ຊ່ວຍປັບປຸງຄຸນນະພາບທາງອາກາດແລະຄວາມປອດໄພຂອງຖະ ໜົນ. ການຈັດ ລຳ ດັບຄວາມ ສຳ ຄັນຂອງການເຄື່ອນທີ່ປະກອບສ່ວນບໍ່ພຽງແຕ່ຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງມະນຸດເທົ່ານັ້ນແຕ່ຍັງສາມາດສ້າງມົນລະພິດ ໜ້ອຍ ລົງ, ຕົວເມືອງທີ່ມີຊີວິດຊີວາແລະທົນທານຕໍ່ຫຼາຍ ໃນອານາຄົດ.

ທ່ານ Soraya Smaoun, ຜູ້ປະສານງານດ້ານຄຸນນະພາບອາກາດຂອງອົງການ UNEP ກ່າວວ່າ“ ລັດຖະບານແຫ່ງຊາດແລະເມືອງມີບົດບາດ ສຳ ຄັນໃນການພັດທະນາວິທີແກ້ໄຂທີ່ສາມາດປັບປຸງໄດ້ເພື່ອມົນລະພິດທາງອາກາດ. ໂດຍສະເພາະ, "ໃນການປູກຈິດ ສຳ ນຶກກ່ຽວກັບຜົນກະທົບຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງມັນແລະໃນການສົ່ງເສີມການປ່ຽນແປງພຶດຕິ ກຳ ກັບການຮ່ວມມືທາງອາກາດທີ່ສະອາດ."

ລັດຖະບານຍັງຕ້ອງໄດ້ກ່າວເຖິງຄວາມ ສຳ ຄັນຂອງການຍ່າງໄປຫາພົນລະເມືອງ, ທ່ານ Thiago Herick de Sa, ເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ວິຊາການຂອງ ໜ່ວຍ ງານສາທາລະນະສຸກແລະຂົນສົ່ງທີ່ WHO ກ່າວ. ທ່ານກ່າວຕື່ມວ່າ "ໃນຫລາຍໆສັງຄົມຕາເວັນຕົກປະຊາຊົນໄດ້ສູນເສຍຄວາມສາມາດໃນການຍ່າງຕາມວິທີດຽວກັນກັບພວກເຂົາໄດ້ສູນເສຍຄວາມສາມາດໃນການປຸງແຕ່ງອາຫານ.

ອີກດ້ານ ໜຶ່ງ, ໃນປະເທດ ກຳ ລັງພັດທະນາກໍ່ມີສິ່ງທ້າທາຍທີ່ແຕກຕ່າງກັນ. ຍົກຕົວຢ່າງໃນເມືອງ Accra, ປະຊາຊົນຫຼາຍພັນຄົນຍ່າງທຸກໆມື້ແຕ່ເສັ້ນທາງ 95 ເປີເຊັນບໍ່ມີພື້ນຖານໂຄງລ່າງໃນການຍ່າງທີ່ພຽງພໍ, ໝາຍ ຄວາມວ່າພວກເຂົາຍ່າງຢູ່ໃນສະພາບທີ່ບໍ່ປອດໄພ.

ທ່ານ Herick de Sa ກ່າວວ່າ "ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາຄວນຮັກສາລະດັບການຍ່າງຢູ່ຫຼາຍບ່ອນ, ພວກເຂົາຕ້ອງຢູ່ໃນສະພາບແວດລ້ອມທີ່ປອດໄພແລະສະອາດ,"

ເຄື່ອງມືປະເມີນສຸຂະພາບດ້ານສຸຂະພາບຂອງ WHO (HEAT) ສຳ ລັບການຍ່າງແລະການຂີ່ຈັກຍານແມ່ນເຄື່ອງມືທາງອິນເຕີເນັດ ສຳ ລັບລັດຖະບານໃນການປະເມີນມູນຄ່າຂອງການຕາຍທີ່ຫຼຸດລົງເຊິ່ງເປັນຜົນມາຈາກການຍ່າງຫຼືຂີ່ລົດຖີບປົກກະຕິ.

ຮູບພາບວິລະຊົນ© Zoran Zeremski ຜ່ານ Adobe Stock; Sunset ຢູ່ skypark © SiHo ຜ່ານ Adobe Stock; ແລະກະແສ Cheonggyechon © InHabitat ຜ່ານ Flickr

ເມືອງທີ່ຍ່າງໄດ້: