نحوه اتصال سوراخ های پیمان ازن:

شما این مقاله را نوشتید تا به برخی از شکاف های پروتکل مونترال اشاره کنید - از چه راه هایی آنطور که انتظار داشتیم کار نمی کند؟

ARR: اولین نکته مهم این است که پروتکل مونترال تولید و مصرف مواد شیمیایی را که می توانند ازن را تخلیه کنند کنترل می کند ، این تنها چیزی نیست که تعیین می کند چه چیزی در جو منتشر می شود. این مواد شیمیایی را هنوز هم می توان در وسایلی مانند یخچال و فریزر یا مکانهای دیگر مانند محصولات کف که ما آنها را بانک می نامیم ، نگهداری کرد آنها می توانند به آرامی به بیرون نشت کنند.

دوم ، پروتکل مونترال به دلایل مهم فنی یا اقتصادی شامل برخی معافیت ها بود. به عنوان مثال ، مواد شیمیایی مورد استفاده در دستگاه های استنشاق پزشکی ، که برای بسیاری از افراد ضروری است ، یا مواد شیمیایی مورد استفاده برای جلوگیری از مسافرت اشکال در غذا هنگام حمل آن از طریق قاره ها. برای برخی از مواد شیمیایی معاف شده ، هنوز مقادیر زیادی در اطراف وجود دارد که می تواند برای مدت طولانی نگه داشته شود - مانند مواد شیمیایی برومیته که به عنوان مواد اطفا حریق ضروری قلمداد می شوند. س isال این است که آیا می توان آنها را به طور تصادفی یا عمدی آزاد کرد؟

نمونه ای از سازگاری پروتکل مونترال ، اصلاحیه کیگالی است. این پروتکل تولید گازهای تخریب کننده ازن را متوقف کرد اما در عوض صنعت شروع به استفاده از HFC کرد - که معلوم شد می تواند گازهای گلخانه ای بسیار قوی نیز باشد.

بنابراین سوال این بود ، از آنجا که پروتکل مونترال مسئول تولید و استفاده از HFC ها بود ، مسئولیت آن در برابر آنها چیست؟ اگر در مرحله ساخت یک پروتکل موفق ، چیزی شکسته شود - آیا مسئولیت رفع آن بر عهده آن است؟ وقتی پیمانی گرفتید و پیمان را تصویب کردید ، آیا پایان کار به پایان رسیده است؟

اصلاحیه کیگالی به این مواد پرداخته است اما ماده ای به نام HFC-23 وجود دارد که دارای این ماده است بالاترین پتانسیل گرم شدن کره زمین در میان HFC ها. به طور رضایت بخشی مورد توجه قرار نگرفت زیرا عمداً به عنوان جایگزینی برای CFC تولید نمی شود ، بلکه یک محصول جانبی ناخواسته تولید برخی گازهای دیگر است.

نکته ای که ضروری است مرحله پاسخگویی یک پروتکل یا معاهده است. آیا ما اثرات مورد نظر پیمان را داریم؟ دیدن آن اثرات مدنظر زمان بر است و در آن مدت ، چگونه مسئله را مدیریت کنیم؟ چگونه با موارد غیر منتظره ای که پیش می آید کنار بیاییم؟

چه نمونه ای از یافته غیر منتظره است که به دست آمده است؟ برخی از روشهای معاهده به خوبی انتظار نمی رود؟

ARR: در سال های اخیر ، ما متوجه شدیم که CFC-11 به همان سرعتی که باید کاهش نمی یابد ، این امر ما را از احتمال تولید غیرقانونی آگاه می کند. در حقیقت ، میزان انتشار CFC-11 از اوایل تا اواسط سال 30 حدود 2010 درصد افزایش یافته است ، این قابل توضیح نیست مگر اینکه تولید جدیدی با نقض پروتکل انجام شود. با این حال ، تشخیص سریع این افزایش یک موفقیت مهم علمی است زیرا CFC-11 اضافه شده هنوز به اندازه کافی قابل توجه نیست که بتواند باعث بهبودی لایه ازن شود.

مطالعات اخیر منتشر شده در Nature نشان می دهد که افزایشی که ما نگران آن بوده ایم در واقع است اکنون در حال کاهش است زیرا مردم اقدام کردند. پروتکل باید زیرک باشد و بتواند با دریافت اطلاعات جدید واکنش نشان دهد. این مقالات نشان داد که دقیقاً همان اتفاقی افتاده است - پروتکل مونترال با موفقیت به تولید و انتشار بی دلیل CFC پاسخ داد و توانست آن را خاموش کند. قسمت محتاط من می گوید که این اتفاق ممکن است دوباره تکرار شود ، بنابراین ما باید هوشیار باشیم.

بخشی از دلیل لازم بودن این هوشیاری این است که ، برخلاف آلاینده های هوا که تقریباً بلافاصله نتیجه کاهش را می بینید ، پاک شدن جو از این نوع مواد شیمیایی زمان زیادی می برد.

بگذارید این نکته تأخیر را برجسته کنم: من هرگز روزی را که سوراخ ازن از بین برود نمی بینم ، اما امیدوارم نوه های من این کار را کنند.

این تأخیر در پاکسازی یک درس اصلی برای CO دارد₂ تخفیف زیرا عمر آن طولانی است: حتی اگر امروز انتشار را متوقف کنیم ، مدت طولانی و طولانی با ما خواهد بود.

اکنون چه اقدامات عینی را می توان برای اتصال این سوراخها در پروتکل انجام داد؟ CCAC چه نقشی می تواند در تقویت آن داشته باشد؟

ARR: مهمترین کاری که CCAC می تواند انجام دهد این است که بفهمد آیا گامهایی وجود دارد که بتوانیم تولید HFC را کوچکتر کرده و سریعتر از بین ببریم. آیا می توانیم از مواد شیمیایی برای دور زدن کامل HFC استفاده کنیم؟

برای CCAC ، بزرگترین مسئله HFC این است که نه چندان درمان یک بیماری موجود است ، بلکه از بیماری همه گیر در آینده جلوگیری می کند: شما می خواهید از HFC جلوگیری کنید. اگر می خواهید دمای سطح جهان را زیر دو درجه یا 1.5 درجه سانتیگراد نگه دارید ، ما واقعاً باید تمام مراحل ممکن را انجام دهیم و کاهش HFC یکی از این مراحل است.

این فقط مسئله استفاده از HFC نیست بلکه مسئله استفاده شما از این ماده نیز هست. ما اغلب از آنها به عنوان مبرد برای تهویه هوا و یخچال هایی که برق مصرف می کنند استفاده می کنیم. با کاهش استفاده از HFC به عنوان مبرد ، آیا می توانیم همچنین مقدار CO را به حداقل برسانید₂ تولید شده توسط تولید برق توسط بهبود بهره وری انرژی از این دستگاه ها؟

در عین حال ، آیا می توان افت فاز کیگالی را افزایش داد؟ آیا می توانند سریعتر باشند؟

این بخشی از آن است تعهد بیاریتز برای اقدام سریع در خنک سازی کارآمد هدف این است که - با کاهش تدریجی HFC ها و بهبود بهره وری انرژی تهویه هوا و تجهیزات خنک کننده ، بخش خنک کننده جهانی و تولید گازهای گلخانه ای کمتر را متحول کند. می توانید در مورد چگونگی کمک بیاریتس به تحقق اهدافی که ترسیم می کنید بگویید؟

تعهد بیاریتز گام خوبی در مسیر درست است. کاهش سریع پتانسیل بالای گرمایش جهانی (GWP) HFC مهم است زیرا در جو باقی مانده است. اینکه آیا تعهد می تواند اجرا شود جایی است که CCAC می تواند با نشان دادن روشهای مشخص برای کاهش انتشار HFC و بهبود بهره وری انرژی از راه های عملی ، به آن کمک کند.

شما در مورد اصلاحیه احتمالی "کیگالی پلاس" نوشتید. منظورتان از این چیست و چگونه می تواند باشد؟

آیا می توانیم اصلاحیه کیگالی را افزایش دهیم و آن را سریعتر کنیم؟ من فکر می کنم فناوری به شکلی پیش می رود که چنین مراحل را عملی می کند. به عنوان مثال ، در کشوری مانند هند که تقاضای فزاینده ای برای تهویه مطبوع و یخچال وجود دارد ، آیا می توانیم از باد و خورشید برای استفاده از سیستم های تهویه مطبوع استفاده کنیم یا از مبردهای طبیعی یا انواع دیگر مبردها به جای HFC استفاده کنیم؟ آیا برای کاهش هزینه و به حداقل رساندن انتشار HFC می توان زنجیره سرد را بهبود بخشید؟ CCAC نقش مهمی در نشان دادن چگونگی انجام چنین انتقالاتی دارد.

یخچال های جدید امروزه میزان مبرد مورد نیاز را با ضریب سه یا چهار کاهش داده اند. امروزه ما به جای CFC هایی که در گذشته استفاده می کردیم ، از یک فناوری کاملاً متفاوت برای عایق بندی یخچال ها استفاده می کنیم. این زیبایی پروتکل مونترال است ، موفقیت برای مردم بسیار شفاف بود و موفقیت بدون سختی های بیجا امکان پذیر شد. من فکر می کنم این چیزی است که باید برای سیاست فکر کرد.

در مورد انتشار HFC-23 چطور؟ همچنین در چند سال گذشته بیش از حد انتظار افزایش یافته است. چرا این اتفاق افتاده است و چه کاری می توانیم برای جلوگیری از آن انجام دهیم؟

این یک مسئله جالب است. HFC-23 یک محصول جانبی در تولید HCFC-22 و احتمالاً سایر مواد شیمیایی است. مکانیسم توسعه پاک UNFCCC هزینه دستگیری و نابودی HFC-23 را پرداخت کرده بود. این سازوکار مالی به تدریج کنار گذاشته شده است. آیا این افزایش باعث افزایش HFC-23 شده است؟ آیا با حذف کامل HCFC-23 ، HFC-22 کاهش می یابد؟ آیا منابع دیگری از این ماده شیمیایی وجود دارد که ما در نظر نگرفته ایم؟ اینها چند سوال برجسته برای من است.

در مورد مدیریت چرخه زندگی چه باید کرد - برای مراقبت بهتر از HFC ها و تجهیزات موجود که ممکن است آنها را منتشر کند ، چه مراحلی باید برداشته شود؟

مدیریت چرخه زندگی برای گازهای تخریب کننده ازن و HFC ضروری است. بخشی از این موضوع "بانکی" است که قبلاً درباره آنها صحبت کردیم. با مواد شیمیایی که قبلاً استفاده شده و هنوز در دستگاهها و مواد وجود دارد ، چه کار می کنیم؟ چگونه اطمینان حاصل کنیم که تجهیزات سرویس دهنده مواد شیمیایی را که باید گرفته شود (و یا استفاده مجدد یا از بین برد) نشت نمی کند؟ چنین مسائلی روشهای بسیار عملی برای به حداقل رساندن تأثیر و مسئولیت پذیری شهروندان است.

تصویب پروتکل مونترال به همکاری بین المللی قابل توجهی از طرف محققان ، دولت ها و سازمان های غیرانتفاعی نیاز داشت. امروز از تصویب موفقیت آمیز پروتکل چه درس هایی می توانیم برای کار با آلودگی هوا و هوا یاد بگیریم؟

ARR: اولین درسی که ما آموختیم اهمیت تصمیم گیری های مبتنی بر علم و اطمینان از وجود گزینه های عملی از نظر فنی و اقتصادی برای ترکیباتی است که از رده خارج می شوند.

دوم اهمیت تقسیم هزینه ها و مسئولیت های عمل است. پروتکل مونترال چیزی به نام صندوق چندجانبه را به کار گرفت که کشورهای در حال توسعه را قادر می سازد تا این سیاست ها را اجرا کنند ، سیاست هایی که در ابتدا می تواند برای کشورهای در حال توسعه بدون مشکلات زیاد هزینه بر باشد.

سوم اهمیت شروع با مراحل کودک است. پروتکل اصلی مونترال باعث از بین رفتن لایه ازن نمی شد. این فقط برخی از عواقب عمده را به تأخیر انداخت. اما اصلاحات و تعدیلات بعدی که پس از اعتماد سازی در بین طرفین امکان پذیر بود ، به ایجاد پروتکلی کمک کرد که بتواند لایه ازن را نجات دهد.