پنج راه حل برای انتشارات حمل و نقل شهری:

زمان خواندن: 5 دقیقه

ماشین ها ، کامیون ها و اتوبوس ها نقشی اساسی در زندگی ما دارند ، حمل کالاها از تولیدکنندگان به فروشگاه ها ، جمع آوری زباله های ما ، تحویل بسته ها و حمل و نقل روزانه مردم به شهرها. اما این وسایل نقلیه همچنین تأثیر زیادی بر سلامت عمومی و تغییرات آب و هوایی دارند. سیستم های حمل و نقل می توانند با فراهم آوردن فرصت هایی برای فعالیت بدنی ، دسترسی به اشتغال ، تحصیلات ، خدمات بهداشتی ، انتخاب مواد غذایی و فعالیت های اجتماعی ، برای سلامتی ما مفید باشند - یا خطرات سلامتی ما را از طریق قرار گرفتن در معرض آلاینده های هوا ، انتشار صدا و صدمات ناشی از ترافیک جاده افزایش دهند.

بخش حمل و نقل تقریباً یک چهارم کل انتشار گازهای گلخانه ای جهانی (GHG) را تشکیل می دهد و یکی از عوامل اصلی آلودگی هوا در مناطق شهری است. سهم حمل و نقل در تغییر آب و هوا شامل طولانی مدت دی اکسید کربن (CO) است₂) و کربن سیاه کوتاه مدت که عمدتا توسط وسایل نقلیه دیزلی تولید می شود. مطالعات آلاینده های ناشی از وسایل نقلیه مجهز به سوخت را به انواع اثرات سو ad بر اندام های بدن انسان مرتبط کرده است.

رسیدگی به آلودگی وسایل نقلیه برای بهبود کیفیت هوا و کاهش انتشار گرمایش کره زمین در سراسر جهان بسیار مهم است. استراتژی های حمل و نقل پایدار برای کاهش تغییرات آب و هوایی ، فواید زیادی و فوری برای سلامتی مردم جهان ، به ویژه گروه های آسیب پذیر آن مانند افراد فقیر ، سالخوردگان ، کودکان و نوجوانان ، مهاجران و پناهندگان دارد.

نگاهی به راه حل های حمل و نقل از طریق لنزهای بهداشتی می تواند به شکل گیری سیاست هایی کمک کند که می توانند به نوبه خود مزایایی برای سلامت ، توسعه اقتصادی و شهرهای مقاوم در برابر آب و هوا داشته باشند. تعدادی از ابزارهایی برای ارزیابی ، برنامه ریزی و تأمین مالی حمل و نقل سالم و سازگار با آب و هوا وجود دارد.

یک چارچوب مهم برای راه حل های حمل و نقل ارتقا health دهنده سلامت ، "جلوگیری از بهبود-تغییر" است. از آسیب رساندن به سلامت و آلودگی سیاست های حمل و نقل و توسعه خودداری کنید. تغییر مسیر به حمل و نقل سالم ، سازگار با محیط زیست و فعال ؛ و فن آوری های سوخت و وسایل نقلیه را بهبود ببخشید.

در اینجا پنج راه حل برتر برای رسیدگی به انتشار گازهای گلخانه ای آورده شده است:

راه حل 1- تشویق به تحرک فعال (تغییر مکان)

پیاده روی و دوچرخه سواری می تواند کیفیت زیادی در کیفیت هوای شهری و سلامت انسان ایجاد کند. داده های سازمان بهداشت جهانی نشان می دهد که از هر 9 نفر 10 نفر هوای آلوده نفس می کشد که بیش از دستورالعمل های WHO است، هر ساله منجر به 4.2 میلیون مرگ زودرس می شود. علاوه بر این ، سالانه دو میلیون نفر بر اثر عدم تحرک جسمی می میرند.

با این حال ، سیاست ها و زیرساخت هایی که دسترسی به یک نوع سفر را بهبود می بخشد ، مانند بزرگراه برای اتومبیل ها و موتورسیکلت ها ، ممکن است موانعی را برای عابران پیاده ایجاد کند که بدون پل قادر به راه رفتن نیستند. زیرساخت های حمل و نقل شهری با برنامه ریزی ضعیف همچنین با جابجایی ساکنان یا مصرف فضاهای عمومی یا سبز ، دسترسی به بخشهایی از جامعه را محدود می کند.

برخی از ویژگی های یک شهر قابل پیاده روی شامل تصمیمات حمل و نقل است که اولویت را به عابران پیاده می دهد. برنامه ریزی شهری که مردم محور باشد. مسکن متصل به حمل و نقل عمومی ؛ و مقررات و زیرساخت هایی که خطر تردد در جاده ها را برای پیاده روها و دوچرخه سواران به حداقل می رساند.

گروه های حاشیه نشین دسترسی کمتری به وسایل نقلیه شخصی یا حمل و نقل عمومی دارند و ممکن است بیشتر در معرض خطرات بهداشتی مربوط به حمل و نقل قرار بگیرند. همین گروه ها بیشتر از بهبود حمل و نقل عمومی و غیر موتوری بهره مند می شوند ، زیرا تحرک مستقل را تقویت می کنند.

سیستم های حمل و نقل پایدار و شهرهای متراکم و متصل ، دارای "محله های 15 دقیقه ای خودکفا" می توانند پیاده روی و دوچرخه سواری را تقویت کنند. "بلوک های فوق العاده" بدون اتومبیل بارسلونا فضاهای ایمن عابر پیاده را ایجاد کرده است ، در حالی که چندین شهر از جمله دوبلین, لندن, آدیس آبابا و کیگالی روزهای بدون خودرو را در تقویم های خود به رویدادی عادی تبدیل کرده اند - ساکنان را به دویدن ، پیاده روی ، دوچرخه سواری و حتی ورزش در خیابان ترغیب می کنند. "اتوبوس مدرسه راه رفتن، "رواج یافته در ژاپن ، همچنین به چندین شهر گسترش یافته است تا تحرک مستقل را با مسیرهای ایمن و ایستگاه های تعیین شده برای پیاده روی و رفتن کودکان به مدرسه تشویق کند.

راه حل 2 - انتقال انبوه کارآمد (تغییر و بهبود)

تحرک شهری به سرعت در حال تبدیل شدن به یکی از بزرگترین چالشهای کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. بر اساس WHO، 90 درصد ساکنان شهری هوایی را تنفس می کنند که از نظر بهداشتی مطابقت ندارد. حمل و نقل مسئول تقریباً یک چهارم CO مربوط به انرژی جهانی است₂.

گذشته از سرمایه گذاری در زیرساخت های پیاده روی و دوچرخه سواری ، بهترین کاری که دولت های شهر می توانند انجام دهند سرمایه گذاری در حمل و نقل عمومی سبزتر و پایدارتر است. وقتی با خودروهای تک سرنشین مقایسه می شود ، حمل و نقل عمومی تولید می کند 95 درصد کمتر CO₂، 92 درصد ترکیبات آلی فرار کمتر ، 45 درصد مونوکسید کربن کمتر و 48 درصد اکسید نیتروژن کمتر.

جابجایی از وسایل نقلیه موتوری خصوصی به وسایل حمل و نقل عمومی مانند راه آهن ، مترو و اتوبوس نیز با نرخ پایین تری از آسیب های ناشی از ترافیک ، کاهش ازدحام ترافیک ، استرس صوتی کمتر و بهبود عدالت دسترسی افراد فاقد وسایل نقلیه شخصی همراه است.

گذشته از کاهش تعداد وسایل نقلیه شخصی در جاده ها ، شهرداران حدود 100 شهر گفته اند که سرمایه گذاری در حمل و نقل عمومی ، به ویژه در شکل برقی ، می تواند تا سال 4.6 2030 میلیون شغل ایجاد کنید.

شنژن در چین اولین شهر جهان است که ناوگان اتوبوسرانی خود را به طور کامل برق می بخشد. جدا از کاهش محسوس سر و صدا ، 16,000 اتوبوس برقی شهر تقریباً 50 درصد کمتر C0 ساطع می کنند₂ و آلاینده های بسیار کمتری گروه اتوبوس شنژن ، بزرگترین شرکت سه اتوبوسرانی در شهر ، هزینه اتوبوس برقی را تخمین می زند تقریباً 98,000 دلار سالانه در مقایسه با 112,000،XNUMX دلار برای یک اتوبوس دیزلی

راه حل 3 - بالا بردن استانداردهای آلایندگی (بهتر کردن)

استانداردهای انتشار مقررات قانونی است که میزان مجاز انتشار در جو را مشخص می کند. بالا بردن استانداردهای آلایندگی برای همه وسایل نقلیه آلاینده های سنگین را از جاده خارج می کند و تقاضای بازار برای وسایل نقلیه تمیز را پیش می برد.

شهرهایی مانند لندن و آکسفورد مناطق کم انتشار (LEZ) را ایجاد کرده اند که آلودگی ترین وسایل نقلیه در آنها ممنوع است. در برخی از LEZ ها ، آلاینده ترین وسایل نقلیه در صورت ورود به منطقه مجبور به پرداخت هزینه بیشتری هستند. مطالعات انجام شده در آلمان نشان داد که بیمارستان های LEZ به میزان قابل توجهی کمتر از سایر موارد بیماری های مربوط به آلودگی هوا را تشخیص می دهند ، و LEZ ها را به یک سیاست موثر برای کاهش سطح آلودگی هوا در مناطق هدف تبدیل می کند.

در اروپا ، وسایل نقلیه بدون دوده معمولاً خودروهایی هستند که دارای یورو 6 هستند. جزئیات یورو 7 ، استاندارد نهایی ، در سال 2021 اعلام می شود و در سال 2025 ، قبل از تصویب کامل وسایل نقلیه الکتریکی برای محدود کردن بیشتر تغییرات آب و هوایی ، لازم الاجرا می شود. و آلودگی هوا.

ائتلاف اقلیم و هوای پاک (CCAC) ، ابتکار عمل وسایل نقلیه و موتورهای دیزل سنگین، برای کاهش عمده در انتشار کربن سیاه از طریق تصویب سوختهای پاک کننده و مقررات دقیق خودرو ، به ویژه در اقتصادهای در حال ظهور که سوخت دیزل اغلب از کیفیت پایین تری برخوردار است ، تلاش می کند. این ائتلاف در آمریکای لاتین و آسیا برای تولید موجودی کربن سیاه ، تشکیل گروه های وظیفه ملی و تعیین تاریخهای هدف برای بهبود استانداردهای سوخت ملی کار کرده است.

راه حل 3 - سیاست های هوشمند استفاده از زمین (اجتناب کردن)

ادغام سیاست های حمل و نقل و استفاده از زمین روش دیگری برای کاهش انتشار با کاهش نیاز به سفرهای موتوری است. در طی قفل های COVID-19 ، چندین شهر سیاست هایی را برای اجازه "شهرنشینی تاکتیکی" اعمال کردند ، از جمله اوکلند ، خیابان های آرام کالیفرنیا, هفته پلاک سازی نایروبی و #CAMINA مکزیکو سیتی با ساکنین همراه با مقامات برای بهبود دسترسی به فضاهای عمومی و ایمنی عابر پیاده از طریق تابلوهای راهنما ، سرعت جاده ها را کاهش داده و خیابان ها را از ترافیک عبور می دهد.

استراتژی های مدیریت سفر با مخلوط کردن گزینه های تحرک و سیاست های استفاده از زمین ، استفاده کلی از وسایل نقلیه ، ازدحام ترافیک ، تصادفات جاده ای و آلایندگی را کاهش می دهد. این راهبردها اغلب با ایجاد انگیزه برای گزینه های دیگر ، مانند خطوط حمل و نقل ، ایستگاه های پارک و پارکینگ یا وسایل نقلیه عمومی یارانه ای برای دانشجویان ، و در عین حال دلسرد کردن استفاده از وسایل نقلیه شخصی ، اجرای مالیات سوخت ، هزینه پارکینگ یا وسایل آرامش دهنده ترافیک ، اجرا می شود.

علاوه بر این ، با افزودن تفکر در مورد حمل و نقل در برنامه ریزی فضایی شهری ، سیاست گذاران می توانند اطمینان حاصل کنند که فعالیت های مسکونی ، تجاری و اجتماعی نزدیک به حمل و نقل جمعی واقع شده است ، که باعث کاهش بیشتر اعتماد به اتومبیل می شود. نمونه های ابتکاری شامل این موارد است لیگ فوتبال ترانزیت محور آتلانتا، با یک شبکه از زمینه های متصل به ایستگاه های حمل و نقل انبوه ، و سیستم کرییتیبا (برزیل) Bus Rapid Transit (BRT)، جایی که گزینه های حمل و نقل انبوه در مناطق مسکونی متراکم واقع شده است.

راه حل 5 - وسایل نقلیه الکتریکی (بداهه گفتنe)

وسایل نقلیه الکتریکی علاوه بر اینکه هیچ آلودگی هوا مضر ایجاد نمی کنند قابل توجهی پایین تر است آلایندگی تغییر اقلیم نسبت به اتومبیل های معمولی. دلیل این امر آنست که آنها از طریق مجرا و فرآیند سوخت رسانی هیچگونه انتشار مستقیم ندارند. انتشار مستقیم آلاینده های مه دود مانند اکسیدهای نیتروژن و گازهای گلخانه ای مانند دی اکسید کربن است.

وسایل نقلیه الکتریکی نیز معمولاً از چرخه عمر کمتر از وسایل نقلیه معمولی تولید می کنند ، زیرا میزان تولید برای تولید برق کمتر از سوختن بنزین یا گازوئیل است.

سیاست ها و سرمایه گذاری های مناسب از سوی دولت ها و شهرهای ملی ، انتقال به سیستم حمل و نقل با انتشار صفر را تسریع می کند. در کشورهایی مانند نروژ ، به همان اندازه 60 درصد اتومبیل ها فروخته شده در این کشور در سال 2020 برق بود ، در حالی که در کنیا که در آن برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) با شرکت اتومبیل شنژن شنلینگ همکاری کرده است ، محیط بانان در حال آزمایش موتورسیکلت های الکترونیکی برای حرکت در جنگل کارورا در هکتار 1000 هکتار نایروبی هستند.

(لازم به ذکر است که در حالی که فناوری های تمیزتر وسایل نقلیه یکی از عناصر مهم آلودگی هوا و کاهش آب و هوا هستند ، کاهش اعتماد به وسایل نقلیه شخصی و حمل و نقل موتوری as مهم است و می تواند مزایای بیشتری برای سلامتی داشته باشد. بهبود ناوگان اتوبوسرانی ، مانند سیاست هایی که شامل گنجاندن فیلترهای ذرات ، گازوئیل کم گوگرد و انتقال از وسایل نقلیه دیزلی به گاز طبیعی فشرده (CNG) ، برق یا سایر سوخت های جایگزین ، انتشار ذرات مضر را کاهش می دهد.)

منابع اضافی:

ابزار HEAT برای پیاده روی و دوچرخه سواری

استراتژی های WHO برای حمل و نقل سالم و پایدار

گزارش وضعیت جهانی حمل و نقل و تغییرات اقلیمی SLOCAT (نگاه کنید به: ویژگی تمرکز 5: تأثیرات بهداشتی در حمل و نقل)

شهر قابل قدم زدن