روز جهانی شهرها: شهرها قدم به قدم در مورد اقدامات اقلیمی و آلودگی هوا می گذارند - اما آنها به تنهایی نمی توانند موفق شوند:

زمان خواندن: 6 دقیقه

ده ها سال است که شهرها این کار را انجام می دادند.

فقط دو سال از پایان جنگ جهانی دوم ، "شهرهای خواهر" به یکدیگر نزدیک شدند، برخی در خطوط نبرد هنوز خام. کیسه های غذا و لباس به عنوان امداد از بریستول به هانوفر ارسال شد ، طرحی آغاز شد که مبادله هزاران جفت کفش برای اجرای موسیقی بود و یک برنامه مبادله ای که هنوز اجرا می شود ، فرزندان مدرسه را از هرکدام به دیگری دیدار می کند.

این تنها یک جفت شکوفه از شهرهای خواهر در سراسر جهان بود که برای برقراری مجدد ، رشد اوراق قرضه دوستی ، روابط اقتصادی و خویشاوندی که تا به امروز به طول می انجامد ، ایجاد روابط با یکدیگر را آغاز کردند. برخی از آنها مانند نینگبو و آنچه در گذشته ویتاکره بود سیتی (که اکنون بخشی از اوکلند است) ، عمداً در مورد مسائل پایداری جفت شد.

اکنون ، هنگامی که جهان با مسائل جدید و وجودی جدید روبرو است ، شهرها بار دیگر برای پیوستن به نیروها ، حمایت و به چالش کشیدن یکدیگر گام بر می دارند - و اخیراً شدت آنها را افزایش داده است.

در اجلاس اقلیم اقلیم 2019 ، 55 دولت ملی و 85 شهر ، به نمایندگی از بیش از 1 میلیارد نفر ، متعهد به اجرای سیاست های کیفیت هوا و تغییر آب و هوا که به دستورالعمل های مربوط به کیفیت هوای WHO WHO ، زندگی نجات یافته و دستاوردهای سلامتی منجر می شود و پیشرفت ، درس و بهترین روش ها را به اشتراک می گذارد.

در همین رویداد ، تقریباً 10,000 شهرهای میثاق جهانی شهرداران متعهد شده اند تا سال 2030 به دستیابی به کیفیت هوای ایمن و همسویی در تغییر اوضاع ، آلودگی هوا و سیاست های بهداشتی بپردازند.

دو هفته بعد ، در اجلاس شهرهای جهانی در کپنهاگ ، شهرهای 35 شبکه C40 قول داده اند هوای پاک را تحویل دهند برای بیش از بیش از 140 میلیون نفر که در شهرهای خود زندگی می کنند ، شهرداران آنها با تشخیص اینکه هوای پاک یک حق انسانی بوده و متعهد به همکاری مشترک برای تشکیل ائتلاف جهانی برای هوای پاک هستند.

این فقط خدمات لب نیست ، بلکه شهرهایی در سراسر جهان اقداماتی جسورانه انجام می دهند که منافع حاصل از آن را به دست می آورند ، و این به دستیابی به اهداف توسعه پایدار دامن می زند.

برخی از این موارد اخیراً در جوایز 2019 C40 Cities Bloomberg Philanthropies Awards ، که ""هفت بهترین پروژه آب و هوایی جهان" در میان آنها: منطقه فوق العاده کم انتشار لندن، اولین نیاز جهان در مورد وسایل نقلیه برای رعایت استانداردهای آلایندگی یورو برای رانندگی به مرکز لندن. کریدورهای سبز مدیون Avenida شرقی، شبکه ای متصل به گیاهان در سطح شهر که در تغییر محلات نقش داشته اند. گسترش شهر خورشیدی سئول، که می بیند شهر در حال نصب پانل های خورشیدی داخلی در 1 میلیون خانوار و سیستم های خورشیدی در کلیه اماکن شهری است تا رشد صنعت را به سمت هدف سوق دهد. و مجموعه غیررسمی مجموعه زباله های آکرا ، که در آن شهر جمع کننده زباله های غیررسمی خود را در سیستم رسمی مدیریت پسماند خود ادغام کرده است.

برنده این جایزه ، شهردار آکرا محمد آدجی ساوه گفت:"آینده ای که ما می خواهیم نقش اساسی بخش غیررسمی در توسعه پایدار شهر را به رسمیت بشناسد. مبارزه با تغییرات آب و هوا ، مستلزم تصمیم گیری فراگیر است که تضمین می کند همه شهروندان بخشی از راه حل هستند ، تا محلی عمل کنیم تا تأثیر مثبتی بر چالش های جهانی داشته باشد. "

این نزدیکی به زمین است که انگیزه ای را به شهرها بخشیده است تا عمل کنند و به عهده بگیرند ، به ویژه هنگامی که به تأثیرات ناگسستنی تصمیمات مربوط به سیاست بر سلامت ، رفاه و عملکرد روزمره می پردازیم.

"ما شهرداران را بعنوان کسانی می بینیم که بسیار به شهروندان خود نزدیک هستند و بنابراین آنها کسانی هستند که در صورت به خطر افتادن سلامتی آنها شهروندان از آنها شکایت می کنند - آنها این احساس را دارند. واقعیت این است که شهردارها از شهرها می آیند بسیار عالی است. شهرها رهبری را به دست می گیرند زیرا آنها کسانی هستند که باید [مستقیماً] به شهروندان خود پاسخ دهند. "دکتر ماریا نیرا ، مدیر بخش بهداشت عمومی ، محیط زیست و عوامل اجتماعی تعیین کننده بهداشت WHO.

اوایل ماه جاری در کنفرانس جهانی کیفیت هوا به میزبانی شهر لندن ، اولین مظلومانه برای پیوستن به BreatheLife و تعهد به دستیابی به استانداردهای کیفیت هوا WHO توسط 2030 صحبت می کرد.

لندن همچنین یکی از بسیاری از شهرهایی است که متعهد به انجام اقدامات تحول گرا در طیف وسیعی از بخش ها است که هم اهداف توافق نامه پاریس در مورد تغییر اقلیم و هم اهداف توسعه پایدار را پشتیبانی می کند.

این جاه طلبی و اقدام روزافزون ملی ، قابل توجه است ، زیرا نبرد جهانی برای آینده ای سالم و پایدار در شهرها پیروز یا از دست می رود.

نیمی از ما اکنون در شهرها زندگی می کنیم. فقط در زمان 31 سال ، این نسبت به تقریباً 70 درصد از جمعیت انسان افزایش می یابد. هنوز یک 60 کامل از زیرساختهایی که در آن زندگی می کنند ، کار می کنند ، حرکت و بازی می کنند ساخته نشده است.

در حال حاضر ، شهرها بیش از دو سوم انرژی جهان را مصرف می کنند و بیش از 70 درصد انتشار دی اکسید کربن در جهان را تشکیل می دهند. با این حال ، تعداد زیادی از شهرها در ساحل یا مجاور آن قرار دارند و در برابر تأثیرات تغییرات اقلیمی آسیب پذیر هستند.

ساکنان شهر نیز در معرض آلودگی هوا ناشی از همان فرایندهایی هستند که باعث تغییر اوضاع می شوند ، یک تجربه جهانی تقریباً به عنوان 9 در افراد 10 در جهان هوای ناسالم را تنفس می کند.

با افزایش وزن آینده جهان بر روی شانه های شهرداران شهرها در سراسر جهان و دولت های آنها ، بنابراین ، به نظر می رسد رقابت دوستانه بین آنها انجام می شود و یک چرخه عملی را ایجاد می کند.

وی گفت: "شما این ظرفیت را دارید که بتوانید این بحث بینابینی را داشته باشید ، ما آن را در جلسه C40 دیدیم که چطور شهرداران در حال تبادل ایده ها و فناوری ها و ابتکار عمل بودند ، اما در همان زمان ، من هم نوعی رقابت مثبت بین خودم احساس کردم. بسیار خوب است. "

آندره فرناندز ، مدیر دولت و مشارکت های جهانی C40 ، در همان رویداد گفت: "یک نکته خوب در مورد شهرداران در برابر رهبران ملی ما این است که آنها دوست دارند ایده ها را از یکدیگر بدزدند ، بنابراین آنها بسیار خوشحال هستند که یک ایده عالی را قرض می گیرند." .

مثلاً تیرانا را یک شهر بگیرید تحت تجدید نظر به نفع فضای عمومی و سبزتر و زندگی بیشتر برای یک سوم جمعیت آلبانی ، که گفته است که به دنبال اجرای سیستم شارژ احتقان بر اساس مدل لندن است.

شهرها با داشتن سابقه درخشان بودن در زمینه نوآوری ، خلاقیت و چابکی ، بیشتر مایل به آزمایش بودند.

نمونه ای از سئول است ، که خود را دگرگون کرده است همانطور که از یک راننده صنعتی به بالا به پایین و یک اقتصاد ببر به یک دموکراسی فراگیرتر از مردم محور منتقل شد.

مبارزات آن با آلودگی هوا ، آن را قابل توجه برای راه حل های جدید کرده است: یک برنامه آزمایشی بدون سرنشین بدون سرنشین برای نظارت بر انتشار گازهای صنعتی و اطمینان از عدم رعایت استانداردهای کیفیت هوا ، استفاده از داده های بزرگ برای بهینه سازی راه حل ها و کمک به شهروندان در انتقال یکپارچه به حمل و نقل عمومی ، یا حمل و نقل عمومی رایگان در مواقع اضطراری آلودگی هوا.

شهرها همچنین تجربیات را به اشتراک می گذارند ، همانطور که توسط شبکه هایی مانند C40 شهرها و میثاق جهانی شهرداران نشان داده شده است ، اولین کسی که اخیراً راه اندازی شده است. ما قدرت حرکت دنیا را داریم، که در آن رهبران 14 از جاه طلب ترین و موفق ترین شهرهای حمل و نقل پایدار جهان توضیح می دهند که چرا اقدام می کنند ، آنچه را که انجام می دهند ، رویکردهایی که می کنند و توصیه های آنها برای سایر شهرها را توضیح می دهند.

شهرداران اذعان کرده اند که برای برآورده ساختن جو جاه طلبانه و تعهدات هوای پاک و به حداکثر رساندن آنچه در شهرها ممکن است ، آنها نمی توانند به تنهایی این کار را انجام دهند.

با توجه به گزارش دولت های محلی که توسط ائتلاف برای انتقال شهری در اجلاس اقلیم اقلیم منتشر شده اند ، قدرت یا تأثیر اصلی فقط در 28 درصد از پتانسیل های کاهش تغییرات آب و هوایی شهری (به استثنای کربن سازی برق) دارند.

این گزارش نشان می دهد که کاهش 90 درصد از تولید گازهای گلخانه ای در شهرها با استفاده از فن آوری های اثبات شده امکان پذیر است و بازده هایی به ارزش تقریباً تریلیون 24 دلار آمریکا توسط 2050 با صرفه جویی در هزینه مستقیم ایجاد می کند. بدون همکاری و پشتیبانی دولتهای ملی. "

در سراسر جهان ، دولت های ملی و ایالتی بیش از 35 درصد از پتانسیل های کاهش شهری را دارند (به استثنای عدم احتراق شبکه های برق ، که به تنهایی نیمی از پتانسیل کاهش را فراهم می کند و به طور معمول تحت نظارت دولت های ملی و استان قرار دارند).

سی و هفت درصد از پتانسیل کاهش شناسایی شده به اقدامات مشترک اقلیمی در بین دولتهای ملی ، منطقه ای و محلی بستگی دارد.

در این گزارش همچنین آمده است که بیش از نیمی از کل پتانسیل کاهش میزان در مناطق شهری با جمعیت زیر 750,000 وجود داشته است ، که اغلب فاقد منابع مالی و فنی شهرهای بزرگتر بودند.

این دو یافته اخیر در ماههای اخیر مثلاً واضح بود ، چه موقع رهبران شهرها از سراسر انگلستان خواستار شدند تا دولت و بخش خصوصی مبلغ 1.5 پوند را صرف "شبکه ملی" مناطق پاک هوای 30 کنند.، که UK100 شبکه شهری پیدا کرده است می تواند میلیارد £ XNUM بازده اقتصادی داشته باشد.

دولت لندن همچنین محدودیت های خود را احساس می کرد ، اخیراً گزارشی را منتشر کرد که نشان می دهد برای دستیابی به هدف اصلی PM2.5 بهداشت جهانی WHO توسط 2030 ، به قدرت های اضافی از طرف دولت ملی نیاز دارد - بر سر مناطقی مانند ساخت و ساز ، رودخانه و. اجاق گاز گفت: شرلی رودریگز معاون شهردار محیط زیست و انرژی شهر

"بنابراین این مناطق هستند که ، همانطور که ما از میزان تولید گازهای گلخانه ای ناشی از حمل و نقل خود می کاهیم ... واقعاً مهم است که به ما قدرت تحمل دیگران را نیز بدهیم.

"بنابراین ، ما راه حل ها را داریم. ما می دانیم چه کاری باید انجام شود. ما اراده مردمی داریم؛ مردم می خواهند ما اقدامی کنیم. مدارک بهداشتی داریم. ما فقط به دولت نیاز داریم تا هدف را عملی کند قبض (محیط زیست) و اختیارات را به کسانی بدهید که می خواهند با آن کار کنند. "

کریستینا فیگورس ، قهرمان اقلیم ، رئیس سابق دبیرخانه تغییر سازمان ملل متحد در سازمان ملل متحد که باعث شد کشورها به پیشبرد و توافق بر سر توافق نامه پاریس بپردازند ، از شهرها خواست تا هم از حمایت و هماهنگی برای جاه طلبی کمک کنند.

"2020 اولین آزمایش مهم توافقنامه پاریس است ، زمانی که دولت ها باید با برنامه های بهتر و جسورانه تری برای کاهش انتشار به میز برگردند. من از همه شما می خواهم که در نظر بگیرید که چگونه می توانید در آن چرخه پنج ساله بلند پروازی شرکت کنید و چگونه با الگوبرداری و حمایت از دولتهای خود برای انجام کارهای بیشتر راهنمایی خواهید کرد. " گفت:.

یکی از شهرهایی که به عنوان نمونه پیشرو است ماین است ، که فرماندار جنت تی. میلز به اجلاس شعبه اقلیم اقلیم اقلیم ارائه کرد خلاصه از اقدامات و جاه طلبی های شهر او:

"ما باید متحد شویم تا نقاط مشترک گرانبهای خود را برای سیاره مشترک خود حفظ کنیم ، به روشهای غیر معمول برای این هدف مشترک ضروری.

مین منتظر نمی ماند

میخوای؟ "

شهرهایی که مدتها به "روشهای غیرمعمول" پیشگام عادت داشتند ، قطعاً منتظر نیستند.

روز جهانی شهرها هر سال در 31 اکتبر برگزار می شود. جشن های امسال با مشارکت دولت مردم شانگهای به میزبانی اکاترینبرگ روسیه برگزار می شود.

عکس بنر توسط هری میچل / AP تصاویر برای C40