آلودگی هوا سالها طول عمر را کاهش می دهد ، کامیون های دیزلی و اتوبوس ها یکی از دلایل اصلی این امر هستند:

"وقتی آلودگی هوا را از منابع دیزل کاهش می دهیم ، میزان انتشار کربن سیاه را کاهش می دهیم. جوش میلر از شورای بین المللی حمل و نقل تمیز (ICCT) گفت: "این یک پیروزی بزرگ برای کیفیت هوا و آب و هوا است." "منافع عظیم بهداشت عمومی محلی از بازیگری وجود دارد و ما باید منطق بین المللی دیگری برای اقدام به این عمل وارد کنیم زیرا این امر همچنین به نفع تغییرات اقلیمی است."

یک استراتژی برای مقابله با این مشکل گوگرد زدایی جهانی سوخت های جاده ای است که می تواند تا سال 500,000 از 2050،18 مرگ و میر جلوگیری کند و 16 تریلیون دلار در هزینه های بهداشتی صرفه جویی کند (XNUMX برابر بیشتر از هزینه گوگرد زدایی). این یک استراتژی است که بسیاری از کشورها ، به ویژه در اروپا و آمریکای شمالی ، قبلاً با حرکت به سمت سوختهای دارای سطح گوگرد کم و فوق العاده کم که دارای انتشارات مضر کمتری هستند ، در پیش گرفته اند. با این حال ، بیش از نیمی از کشورهای جهان - عمدتا کشورهای کم درآمد و متوسط ​​در آفریقا ، آسیا و آمریکای لاتین - هنوز چنین کاری نکرده اند. برای سلامت جهانی و شرایط آب و هوایی حیاتی است ، حمایت از این کشورها برای انتقال سوخت پاک تر.

برای این کار ، ائتلاف آب و هوا و هوای پاک (CCAC) توسعه داد استراتژی جهانی برای معرفی سوخت های کم گوگرد و وسایل نقلیه دیزلی تمیز که در صورت اجرای کامل ، می تواند نزدیک به حذف سوخت های گوگردی در جاده ها باشد و حداقل 90 درصد از انتشار ذرات کوچک و کربن سیاه را از وسایل نقلیه جاده ای کاهش دهد.

یکی از روشهای نسبتاً آسان ، جابجایی فیلترهای ذرات دیزل بر روی وسایل نقلیه قدیمی تر است. این می تواند جرم ذرات را از یک موتور 2004 به میزان 90 درصد و ذرات بسیار ریز با ضریب 100 (حداقل) کاهش دهد. کشورهایی که سوخت وارداتی می کنند باید استانداردهای ملی و منطقه ای را برای سوخت پاک کننده و فناوری تصویب کنند ، در حالی که کشورهایی که دارای ظرفیت پالایش مانند نیجریه ، هند و کویت هستند باید برای ارتقاء پالایشگاه های خود سرمایه گذاری کنند تا از این طریق سوخت هایی با سطح گوگرد فوق العاده پایین تولید کنند. این امر به مشارکت بخش خصوصی نیاز دارد. همه کشورها باید علاوه بر استانداردهای گوگرد پایین ، استانداردهای انتشار خودرو را نیز اتخاذ کنند.

پیشرفت در سراسر جهان به طور پیوسته در حال رشد است. استانداردهای سوخت تمیز برای اولین بار در تعداد معدودی از کشورها توسعه یافت و از سال 2007 با ایالات متحده شروع شد و چند سال بعد توسط کشورهای اروپایی دنبال شد. به زودی کشورهایی مانند ژاپن ، کره جنوبی و ترکیه نیز همین کار را کردند. از ژوئیه سال 2019 ، 39 کشور جهان استاندارد های دوده را اجرا کرده اند و پنج کشور دیگر (برزیل ، چین ، کلمبیا ، هند و مکزیک) قصد دارند تا قبل از سال 2025 آنها را عملی کنند.

اما این پیشرفت باید به طور مساوی در سراسر جهان گسترش یابد. تا حدی در نتیجه تنظیم عدم تعادل ، بیش از 90 درصد مرگ و میر ناشی از آلودگی هوا در کشورهای فقیر ، در درجه اول در آسیا و آفریقا رخ می دهد.

میلر گفت: "فراتر از بزرگترین تولید کنندگان وسایل نقلیه در جهان ، نیاز به ادامه پیشرفت به سمت این استانداردها است که از سلامت عمومی و آب و هوا در بازارهای نوظهور از جمله آفریقا ، خاورمیانه و آسیا بهره مند می شوند."

به عنوان مثال ، نیجریه است بزرگترین بازار خودرو در جامعه اقتصادی کشورهای آفریقای غربی (ECOWAS). سوخت خودروها می تواند 100 برابر میزان گوگرد مجاز در اروپا باشد ، 90 درصد از وسایل نقلیه وارد شده به نیجریه دست دوم هستند و هیچ گونه محدودیت سنی برای وسایل نقلیه تجاری وارداتی وجود ندارد ، به این معنی که وسایل نقلیه ارزان قیمت که استانداردهای بالاتری ندارند از بین می روند کشور. با افزایش تقاضا برای وسایل نقلیه ، تأثیرات آن نیز افزایش می یابد. نیجریه هفتمین جمعیت جهان را دارد و انتظار می رود طی 30 سال آینده دو برابر شود. بین سالهای 2010 و 2015 ، بار بهداشتی ناشی از حمل و نقل جاده ای 25 درصد افزایش یافته و هزینه پولی برای نیجریه 42 میلیارد دلار تخمین زده شده است.

کشورها در تلاشند تا از اثرات مخرب آلودگی هوا جلوگیری کنند. در دسامبر سال 2018 ، ECOWAS برای جلسه ملاقات کرد کارگاه دو روزه پشتیبانی شده توسط CCAC. نمایندگان کشور با حداکثر میزان گوگرد در سوختهای وارداتی و حداقل استانداردهای تولید گازهای گلخانه ای برای وسایل نقلیه جدید موافقت کردند. بنین ، توگو و مالی مقررات سخت تری را اجرا کرده اند. و در آن طرف قاره ، جامعه آفریقای شرقی نخستین منطقه آفریقایی بود که به سوخت های گوگردی کم انتقال یافت در 2015.

در سپتامبر 2018. الف اجلاس سران آمریکای جنوبی در مورد کنترل انتشار گازهای گلخانه ای وسایل نقلیه در بوئنوس آیرس ، آرژانتین برای کمک به تنظیم کننده ها در بهبود انطباق و اجرای گازهای گلخانه ای و انتقال به حمل و نقل بدون دوده ، برگزار شد. کشورهایی که حضور داشتند توسعه یافتند برنامه کار مشترک منطقه ای برای پیاده سازی اقداماتی مانند اتخاذ استانداردهای موتور بدون دوده ، بهبود کیفیت سوخت و اجرای این تغییرات. در پاراگوئه و جمهوری دومینیکن ، برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد از مطالعات هزینه و فایده این نوع مداخلات حمایت می کند.

برای دستیابی کامل به پیشرفت لازم ، از هزاران استراتژی پشتیبانی شده توسط CCAC باید استفاده شود. اینها شامل گزینه های کاملاً غیر دیزلی برای وسایل نقلیه مانند گاز طبیعی فشرده ، سوخت های زیستی ، هیبریدی-برقی یا وسایل نقلیه کاملاً الکتریکی هستند. گزینه دیگر ، قرار دادن سوخت در معرض فرآیندهای گوگردزدایی مانند تصفیه آب با هیدروکلراید است که میزان گوگرد را به حداقل می رساند. CCAC همچنین با تشویق حمل و نقل فعال مانند پیاده روی و دوچرخه سواری ، انتخاب حمل و نقل عمومی و اولویت بندی قطارها به جای هواپیما در صورت امکان ، از تغییر رفتار فردی پشتیبانی می کند. دولت ها تشویق می شوند سیاست ها و زیرساخت هایی را اعمال كنند كه این نوع تغییر رفتار را امكان پذیر می سازد.

این کار با یک بازده بالقوه بالا است. با توجه به الف CCAC گزارش را ICCT سفارش داده است اجرای این کار با پشتیبانی CCAC می تواند میزان انتشار کربن سیاه دیزل را تا سال 88 به 2010 درصد زیر سطح 2040 کاهش دهد. علاوه بر این ، اگر به طور کامل تا سال 2050 اجرا شود ، می تواند از 500,000 مرگ در هر سال جلوگیری کند در حالی که از گرم شدن 0.2 درجه سانتیگراد در 20 سال آینده جلوگیری می کند 40 سال با این وجود حتی اهداف تندتر نیز برای حفظ اهداف گرمایش کره زمین ضروری هستند.

با کمی بیش از یک دهه برای جلوگیری از گرم شدن بیش از 1.5 درجه سانتیگراد ، اقدامات موقت نیز لازم است. با افزایش جمعیت جهانی ، نیاز به حمل و نقل مردم و کالاها را به سراسر جهان منتقل کنید. دولتها برای جلوگیری از گرم شدن فاجعه و اثرات آن بر سلامتی انسان ، برای تأمین تقاضای روزافزون به همه روشهای موجود نیاز دارند.

ارسال شده از CCAC