با طلوع ساعت شلوغی در دارالسلام، باجاجی های رنگارنگ - یا ریکشاهای گازسوز - به طرز ماهرانه و مناسبی از شکاف های بین تاکسی های مینی بوس شلوغ، معروف به دالا دالا، عبور می کنند.
نزدیک به نیمی از ساکنان 6.4 میلیونی شهر تانزانیا به این وسایل نقلیه و همچنین ناوگان حمل و نقل سریع اتوبوس کوچک (BRT) به عنوان روش اصلی حمل و نقل خود متکی هستند. همانطور که این وسایل نقلیه در خیابانهای شلوغ و فضاهای شهری شلوغ عبور میکنند، مسیرهایی از دوده منتشر میکنند که برای مسافران و ساکنان شهر خطرات جدی برای سلامتی ایجاد میکند. با توجه به افزایش جمعیت شهری در آفریقا تا سال 2 به میزان 2050 میلیارد نفر، کارشناسان می گویند این مشکل بدتر خواهد شد.
به گفته کارشناسان، از طریق کربن زدایی بخش حمل و نقل و انتقال به اتوبوس های پاک تر، شهرهای آفریقا می توانند آسیب های زیست محیطی و خطرات سلامتی انسان را کاهش دهند و در عین حال سیستم حمل و نقل قابل اطمینان تر و سریع تر را برای جمعیت رو به رشد شهری خود ارائه دهند.
برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP) به شهرهای آفریقایی کمک می کند تا به سمت حمل و نقل عمومی بدون دوده، از جمله اتوبوس های برقی حرکت کنند. بر اساس کمپین موفق خود به بنزین سرب را حذف کنید و کاهش سطح گوگرد در سوختهای دیزل، UNEP نقشههای راه استراتژیک و ارزیابیهای آمادگی را برای ایجاد زمینهای برای آینده کم کربن برای حمل و نقل عمومی ایجاد کرده است.
جین آکومو، مسئول برنامه UNEP در واحد تحرک پایدار میگوید: «اتوبوسها و کامیونها منبع بزرگی از ذرات ریز مضر و کربن سیاه هستند که دومین آلاینده مهم آب و هوایی کوتاه مدت است. ناوگان وسایل نقلیه در بسیاری از شهرهای آفریقا هر 10 سال دو برابر می شود، بنابراین می توانید تصور کنید که وضعیت اکنون - که در حال حاضر بد است - بدون اقدام بدتر می شود.
اتوبوسهای بدون دوده، سوختهای کم گوگرد و فناوریهای وسایل نقلیه پاکتر هدف هستند زیرا به میزان قابل توجهی انتشارات مضر را کاهش میدهند.
هشدار خطر
تقریباً 95 درصد از انرژی حمل و نقل جهان هنوز از سوخت های فسیلی تأمین می شود. سطح گوگرد در این سوخت ها - به ویژه در گازوئیل - به این معنی است که آنها در هنگام سوزاندن ذرات مضر تشکیل می دهند، از جمله کربن سیاه که به نام دوده شناخته می شود.
خطرات سلامتی شدید است. آلودگی هوا باعث مرگ یک نفر از هر 10 نفر می شود و از هر XNUMX نفر XNUMX نفر هوای ناپاک تنفس می کنند. داشبورد آلودگی UNEP. سوزاندن سوختهای فسیلی همچنین دیاکسید کربن تولید میکند، گاز گلخانهای اصلی که به گرمایش جهانی و در بسط، تغییرات بیشمار در آب و هوا و سیستمهای طبیعی ما کمک میکند.
تحقیقات نشان می دهد که اگر بشر تا سال 2030 انتشار گازهای گلخانه ای سالانه را به نصف کاهش ندهد، محدود کردن گرمایش زمین به 1.5 درجه سانتیگراد در مقایسه با سطوح پیش از صنعتی شدن تا پایان قرن بسیار دشوار خواهد بود. بر اساس تعهدات بی قید و شرط فعلی برای کاهش انتشار، جهان در مسیری قرار دارد که تا پایان قرن شاهد گرمایش جهانی 2.7 درجه سانتی گراد باشد در مقایسه با سطوح قبل از صنعتی
تغییر مسیر
بسیاری از سیستمهای حملونقل عمومی رسمی بسیاری از شهرهای آفریقایی نتوانستهاند با رشد سریع جمعیت شهری مطابقت داشته باشند و بازاری را برای رقبای غیررسمی ایجاد کردهاند که در نهایت بافت این بخش را تشکیل میدهند.
آکومو میگوید: «حملونقل عمومی شکست خورده است... بنابراین مردم اکنون به سمت خودروهای دو چرخ، سه چرخه حرکت میکنند، زیرا راحتتر و سریعتر هستند». "به شدت آلوده کننده است."
آکومو می گوید که این خودرو ایمن نیست و اشاره می کند که موتورهای دو و سه چرخ بسیاری از تصادفات در شهرهای آفریقایی را تشکیل می دهند.
در نوامبر 2021، UNEP، ائتلاف هوای پاک و هوای پاک (CCAC)، و انجمن حمل و نقل عمومی آفریقا (UATP) یک کارگاه آموزشی برگزار و راه اندازی شد دستورالعمل های کلیدی که یک نقشه راه استراتژیک طراحی شده برای کمک به شهرهای آفریقایی برای پذیرش تحرک الکتریکی ایجاد می کند.
به گفته UATP، انجمنی که با دولت ها در زمینه توسعه حمل و نقل عمومی در 13 کشور آفریقایی همکاری می کند، پاسخ تا حد زیادی مثبت بوده است.
یسوفو سیسه، دبیر کل UATP می گوید: «دولت های جنوب صحرای آفریقا پذیرا هستند و به طور کامل از انتقال به اتوبوس های بدون دوده حمایت می کنند.
با حمایت UNEP و UATP، شورای اجرایی حمل و نقل شهری در داکار (CETUD) در سال 2021 یک تحلیل هزینه و فایده انجام داد که مشخص کرد درآمد مورد انتظار از اجرای کامل اتوبوس برقی در دو مسیر شهر می تواند بازگشت سرمایه را در مدت 10 سال تضمین کند. سال ها. حمل و نقل عمومی داکار شامل یک قطار سریع السیر است و شهر در حال ساخت یک سیستم حمل و نقل سریع اتوبوس با وسایل نقلیه الکتریکی است.
نانسی سک، مهندس حمل و نقل در شورای اجرایی حمل و نقل شهری داکار، می گوید: «حمل و نقل عمومی… آلوده ترین شکل حمل و نقل است، زیرا ناوگانی که توسط وسایل نقلیه قدیمی تشکیل شده است. بنابراین، CETUD سیاست اتوبوس پاک را به منظور کاهش انتشار اتوبوس و بهبود کیفیت هوا اعمال می کند.
سنگال اپراتور سیستم حمل و نقل سریع اتوبوس را ملزم به استفاده از اتوبوس های برقی کرده است و برنامه های بلندمدتی برای ایجاد خطوط تغذیه با باتری نیز دارد.
UNEP و UATP همچنین قبلاً از تجزیه و تحلیل عمیق هزینه-فایده در لاگوس، نیجریه حمایت کرده بودند.
دورها
به گفته کارشناسان، چالش های اصلی در تلاش برای حمل و نقل عمومی پاک تر، تبدیل حمایت دولت ها به سیاست، تضمین زیرساخت های فنی کافی برای پیکربندی مجدد سیستم های حمل و نقل عمومی و تامین بودجه است.
به گفته آکومو، در حالی که هزینههای اولیه اتوبوسهای برقی و سایر جایگزینها نسبتاً بالاست، در درازمدت، دولتها به تدریج مقرون به صرفهتر بودن آنها را میپذیرند.
آکومو میگوید: «اگر وسایل نقلیه با فناوری پاک نخرید یا وارد نکنید، بیشتر برای سلامتی هزینه خواهید کرد. ما باید به هزینه کلی این وسایل نقلیه با فناوری ضعیف نگاه کنیم، زیرا، بله، ارزان خواهند بود - اما هزینه های بیشتری باید پرداخت شود.
معرفی اتوبوس های بدون دوده علاوه بر بهبود سلامت محیط زیست و انسان، باید با خدمات رسانی به تعداد زیادی از شهروندان، ناکارآمدی ها را نیز برطرف کند. اگرچه ممکن است پایان گزینههای حملونقل مانند باجاجی یا دالا دالا را نشان ندهند، اتوبوسهای بدون دوده باید وابستگی به حملونقل عمومی غیررسمی را کاهش دهند.
آکومو میگوید: «مصرفکنندگان مایلند برای راحتی، راحتی و قابلیت اطمینان کمی بیشتر بپردازند. بنابراین، همه این موارد باید در این بسته گنجانده شوند.
سفر طولانی
مسیر تلاش UNEP برای اتوبوس های بدون دوده در آفریقا را می توان به اجلاس جهانی توسعه پایدار در سال 2002 در ژوهانسبورگ ردیابی کرد. مشارکت برای سوخت های پاک و وسایل نقلیه (PCFV) تاسیس شد.
UNEP که در سال 2012 با ایجاد CCAC تقویت شد، تمرکز خود را بر حمل و نقل تمیزتر افزایش داد. این سازمان تلاشهای گستردهای را برای انتقال به اتوبوسهای بدون دوده با دولتهای آفریقایی در سال 2016 آغاز کرد. سال گذشته، UNEP همچنین برنامه جهانی تحرک الکتریکی خود را راهاندازی کرد که شامل یک جزء خاص آفریقا در اتوبوسهای برقی است.
سیسه میگوید: «برخی از شهرهای آفریقا، مانند نایروبی و کامپالا، در موقعیت خوبی برای معرفی اتوبوسهای بدون دوده در عملیات حملونقل عمومی خود در پنج سال آینده خواهند بود. با شهرنشینی قریبالوقوع که جمعیت شهری کنونی را تا سال 2050 دو برابر خواهد کرد، ما چارهای نداریم جز اینکه آیندهای بدون دوده را دنبال کنیم.»
برای اطلاعات بیشتر، لطفا با Althea Murimi تماس بگیرید [ایمیل محافظت شده]